متن زیر چكیده می باشد، برای دریافت متن كامل مقاله بر روی فایل مقاله كلیك كنید

 مقدمه: ارزیابی كیفیت پروتیین مواد غذایی به دلایل بیولوژیك و اقتصادی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به همین علت روشهای بیولوژیك، میكروبیولوژیك، شیمیایی و تلفیقی برای تعیین كیفیت پروتیین ها معرفی و بكار گرفته شده است. در بین روشهای موجود، نسبت خالص پروتیین (NPR) ، نسبت خالص نسبی پروتیین (RNPR) و نسبت كارآیی پروتیین (PER) بعنوان روشهای مناسب برای تعیین كیفیت پروتیینها پیشنهاد شده است. این مطالعه با هدف ارزیابی كیفیت پروتیین سویا بـا روشهای فوق روی یك نمونه محصول سویا در سال 1382 انجام گرفت.

مواد و روشها: تحقیق با طراحی تجربی روی تعداد 24 موش صحرایی نر در سن 21 روز، از نژاد wistar، تحت 3 نوع رژیم غذایی در گروه های 8 تایی شامل: مورد (سویا)، مبنا (كازیین+ متیونین)، هر یك حاوی 10 درصد پروتیین، و پایه (بدون پروتیین)انجام شد. طول دوره مطالعه برای NPR، 14 روز بود. بمنظور محاسبه NPR، مقدار پروتیین دریافتی و افزایش وزن حیوانات تعیین گردید. طول مدت مطالعه برای تعیین PER، 28 روز بود و مقدار پروتیین دریافتی و تغییر وزن حیوانات تعیین گردید. میزان NPR، RNPR و PER گروه كازیین+متیونین با سویا از طریق آماره T test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

یافته ها: شـاخص NPR بـرای پروتیین كـازیین+متیـونین 4.37±0.48، سویـا (P<0.01) 3.65±0.35 و شـاخص RNPR بـرابـر 83 بـود. شـاخص PER بـرای پروتییـن كـازیین+متیونین 3.04±0.24، سویـا (P<0.001) 2.28±0.35 و شاخص PER سویا نسبت به كازیین 75 درصد بود.

نتیجه گیری: كیفیت پروتیین محصول سویا در مقایسه با كازیین پایین تر ولی در مجموع مناسب است. نتایج ارزیابی كیفی بیولوژیكی سویا به روشهای نسبت خالص پروتیین (NPR)، نسبت خالص نسبی پروتیین (RNPR) و نسبت كارآیی پروتیین (PER) با نتایج سایر مطالعات همسو می باشد.