متن زیر چكیده می باشد، برای دریافت متن كامل مقاله بر روی فایل مقاله كلیك كنید

 اکسی توسین یک نانوپپتید است که در هسته های مجاور بطنی و فوق بصری هیپوتالاموس ساخته می شود. این پپتید در بیشتر نورونهای ارسالی به نواحی مغزی بویژه جایگاههای اتصال دیده شده است و احتمالا هورمون توانمندی برای فعالیت نورو پپتیدهای ایجاد کننده رفتارهای جنسی نیز محسوب می گردد. در این مطالعه تجربی از 56  سر موش صحرایی نربالغ از نژاد ویستار با وزن تقریبی  200-220grاستفاده شد. حیوانات به 7 گروه 8 تایی تقسیم شدند، گروه كنترل هیچ ماده ای دریافت نكرد. گروه شاهد حلال دارو (نرمال سالین) دریافت کرد. گروههای تجربی 1، 2 و 3 بترتیب 200،100 و 300 میکروگرم بر کیلوگرم اکسی توسین به تنهایی دریافت کردند. گروه تجربی (4)، 200 میکروگرم بر کیلوگرم اکسی توسین همراه با 100 میکروگرم بر کیلوگرم فنیل افرین بعنوان آگونیست و گروه تجربی 5، 200 میكروگرم بر كیلوگرم اكسی توسین همراه با 100 میكروگرم كلونیدین به عنوان آنتاگونیست a1- آدرنرژیك دریافت كردند. تزریق دارو بصورت داخل صفاقی (ip) بمدت 20 روز انجام شد و پارامترهای مربوط به رفتارهای جنسی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده با استفاده از روشهای آماری مناسب یعنی آزمون توکی و T-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد گروههای دریافت كننده اکسی توسین با مقادیر 100 و 200 میکروگرم بر کیلوگرم به تنهایی و گروه دریافت کنندهء 200 میکروگرم بر کیلوگرم اکسی توسین همراه با 100 میکروگرم فنیل افرین، باعث بهبود رفتارهای جنسی و کاهش معنی داری در مدت زمان تاخیر در جفت گیری (ML)، تاخیر در دخول (IL)، تاخیر در دوره زمانی پس انزالی (PEI)، تعداد دفعات جفت گیری بدون دخول (MF) و مدت زمان تاخیر در انزال (EL) می شود. همچنین تاثیر اکسی توسین با مقادیر مختلف به تنهایی و همراه با فنیل افرین بر تعداد دفعات جفت گیری همراه با دخول (IF)، نسبت بین جفت گیری همراه با دخول به کل جفت گیری (CF)، و دوره زمانی بین دخولی (ICI) در گروههای تجربی دریافت کننده اکسی توسین با مقادیر 100 و 200 میکروگرم بر کیلوگرم نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان می دهد. گروه تجربی دریافت کننده اکسی توسین با مقدار 200 میکروگرم همراه با فنیل افرین بمیزان 100 میکروگرم برکیلوگرم در سریهای مختلف افزایش معنی داری در نسبت بین جفت گیری همراه با دخول به کل جفت گیری (CE) و دوره زمانی بین دخولی (ICI) نسبت به گروه کنترل نشان می دهد. بر اساس نتایج حاصله از این تحقیق و مطالعات سایر محققان، اکسی توسین باعث انگیزش و عملکرد جنسی می شود، این عمل احتمالا بخاطر تاثیر اکسی توسین بر سنتز نیتریک اکساید و بدنبال آن افزایش LHRH و فعال شدن محور هیپوفیز - گناد است. همچنین این هورمون علاوه بر تاثیر مثبت بر ترشح تستوسترون، احتمالا بر مراکز عصبی مانند هسته پشتی - میانی هیپوتالاموس نیز تاثیر گذاشته که جایگاه موثر بر پدیده نعوظ، فرکانس دخول و بخش خاجی نخاع و اعصاب پاراسمپاتیک است. تداخل عمل اکسی توسین و فنیل افرین بعنوان آگونیست a1 - آدرنرژیک، باعث تحریک ترمینالهای عصبی آزاد کننده LHRH در هیپوتالاموس شده و بدنبال آن آزاد سازی LH و تستوسترون افزایش می یابد و باعث بهبود انگیزش و عملکرد جنسی می شود