زمینه و هدف: زمان پذیرش و بستری كردن مادر جهت زایمان می تواند تاثیر مهمی در سرانجام زایمان داشته باشد و توجه به این امر مانع از ایجاد بسیاری از مشكلات برای مادر و جنین می گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط پذیرش زودرس زنان جهت زایمان و سرانجام مادر و جنین در مركز آموزشی، درمانی هاجر شهركرد انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 463 نفر از زنانی كه دارای حاملگی كم خطر بودند، جنین تك قلو با نمای ورتكس داشتند و در مرحله نهفته زایمان جهت زایمان بستری شده بودند (گروه 1)، با 287 نفر از زنانی كه خصوصیات مشابه داشتند و در مرحله فعال زایمان پذیرش شده بودند (گروه 2) به منظور تعیین سرانجام مادر و جنین در بخش زایمان مركز آموزشی، درمانی هاجر شهركرد در فاصله اردیبهشت ماه تا آذرماه 1383 مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات لازم در فرم مخصوصی ثبت گردید؛ داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای آماری Chi-Square، t و رگرسیون لجستیك در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافته ها: 463 نفر (%61.7) از افراد در مرحله نهفته و 287 نفر (%38.3) در مرحله فعال زایمانی بستری شده بودند. میانگین سن مادر، سن حاملگی بر اساس اولین روز آخرین قاعدگی و سونوگرافی، میانگین وزن و آپگار نوزاد در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت؛ اگر چه تعداد زنانی كه به علت عدم پیشرفت زایمان، مورد تحریك زایمان با اكسی توسین قرار گرفته بودند، در دو گروه مشابه بود (79.9% در مقابل 76.6%) اما میزان سزارین در زنانی كه تحریك زایمانی دریافت كرده بودند، در گروه 1 بیشتر از گروه 2 بود (57.2% در مقابل 25.8%)، (P<0.001). تعداد كل موارد سزارین نیز در گروه 1 بیشتر از گروه 2 بود (363 در مقابل 118)، (P<0.001). علت اصلی سزارین در گروه 1، زایمان سخت و در گروه 2، زجر جنین بود. استفاده از فورسپس و وكیوم، تهویه مكانیكی نوزاد و خونریزی پس از زایمان در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.
نتیجه گیری: پیشنهاد می شود در مراقبت های دوران بارداری آموزش كافی به تمام زنان باردار در مورد علایم شروع مرحله فعال زایمان داده شود و به آنها توصیه گردد در صورت نداشتن مشكل، زمانی در بیمارستان پذیرش گردند كه وارد مرحله فعال زایمان شده باشند تا از عوارض ناشی از بستری شدن زودرس آنها جلوگیری شود.