متن زیر چكیده می باشد، برای دریافت متن كامل مقاله بر روی فایل مقاله كلیك كنید
چكیده: شكل دهی به فضا های شهری متآثر از نگاه طراحان و برنامه ریزان به انسان و جهان است. پس از ارائه تفاوت در ویژگی های" شكل گیری" و" شكل دهی" فضا های شهری این مقاله این نظریه را ارائه می دهد كه طراحان شهری به شكل دهی و نه شكل گیری فضا های شهری می پردازند. پس از تحلیل فرایند شكل دهی به فضا های شهری و با مروری بر ادبیات طراحی شهری معاصر جهان دو رویكرد اصلی در طراحی شهری معاصر تشخیص داده می شود: رویكردی نخبه گرا وقطعیت نگر و رویكردی نو عملكردی. این مقاله با شناخت ویژگی ها و تحلیل هر یك از دو رویكرد به معرفی ویژگی های آنچه در این مقاله به عنوان رویكردی انسانی به شكل دهی فضا های شهری، مبتنی بر نگرشی نو عملكردی است می پردازد. در قالب رویكرد انسانی به طراحی شهری كه مبتنی بر شناخت انگیزش ها و نیاز های انسانی است دو نگره "انگیزش مبنا" و "فرهنگ مبنا" معرفی و ارائه می گردد. مقاله با تاكید بر ویژگی های نگره انگیزش مبنا به طراحی شهری به عنوان بستر اصلی رویكرد انسانی به شكل دهی فضا های شهری، اهمیت و نقش فرهنگ را در فرایند شكل گیری و شكل دهی فضا های شهری نیز مورد تاكید قرار می دهد.