ناو موشك‌‌انداز یو.اس.‌‌اس وینسنس (Uss Vincennes) یا CG49 بعد از 20 سال فعالیت در نیروی دریایی آمریكا، در ژوئن سال 2005 از رده عملیاتی خارج شد.
مأموریت اصلی ناو یو.اس.‌‌اس وینسنس، فعالیت در كنار گروه‌‌های رزمی ناوهای هواپیمابر در محیط‌‌های بسیار پرخطر در قرن بیست و یكم است. وظیفه‌‌ این ناو، شناسایی، ‌‌طبقه‌‌بندی و ردیابی صدها هدف بالقوه، به‌‌طور همزمان در هوا، ‌‌سطح دریا و زیرِ دریا است. این ناو می‌‌تواند با استفاده از انواع سلاح‌‌ها، ‌‌اهداف مختلف را منهدم كند. این سلاح‌‌ها عبارتند از : اژدهای پرتاب‌‌شونده از كشتی و هوا و راكت‌‌های ضد زیردریایی، توپ‌‌های نصب‌‌شده بر روی عرشه‌‌ كشتی، موشك‌‌های زمین به هوا و زمین به زمین، سلاح‌‌های دارای آتش سریع و فراگیر و اخلال‌‌گرها و تله‌‌های الكترونیكی.
ناو یو.اس.‌‌اس وینسنس توسط شركت كشتی‌‌سازی اینگالس (Ingalls Shipbuildng Division) وابسته به صنایع لیتون در شهر پاسکاگولا واقع در ایالت میسی‌‌سی‌‌پی ساخته شد. 14 آوریل 1984، روز نامگذاری این كشتی بود و در تاریخ 6 جولای 1985 توسط خانم ماری‌‌لین كوئیِل (Marilyn Quayle)، همسر معاون سابق رئیس‌‌جمهور آمریكا، دن كوئیل به آب انداخته شد.
ناو وینسنس اولین ناو از نوع رزمناوهای AEGIS (رزمناوهای مجهز به سامانه‌‌ دفاعی) در كلاس Ticonderoga در نیروی دریایی آمریكا بود كه وارد ناوگان اقیانوس آرام شد. وینسنس پس از به آب انداخته شدن در سال 1985، از طریق كانال پاناما به ناوگان اقیانوس آرام پیوست و در آزمایش و بهره‌‌برداری از موشك زمین به هوای SM-2 Block IIمشاركت داشت. ناو وینسنس در ماه مه 1986 در مانور چند ملیتی موسوم به RIMPAC 86 شركت کرد و وظیفه‌‌ آن هماهنگ‌‌سازی جنگ ضدهوایی دو ناو هواپیمابر و بیش از چهل كشتی از پنج كشور جهان بود.
وینسنس در اوت سال 1986 در غرب اقیانوس‌‌های آرام و هند مستقر شد. در جریان اولین استقرار یك ناوشكن از نوع Aegis تا آن زمان در اقیانوس آرام، وینسنس هم با گروه ضربت ناو هواپیمابر یو.اس.‌‌اس كارل وینسون (Uss Carl Vinson) یا CVN70 و هم با ناو گروه ضربت یو.اس‌‌.اس نیوجرسی (Uss New Jersey) یا BB62 به عنوان فرمانده‌‌ جنگ‌‌های ضدهوایی خدمت كرد. این ناو همچنین مشتركاً با نیروی دفاع دریایی ژاپن و نیروی دریایی سلطنتی استرالیا فعالیت داشت. ناو وینسنس بیش از چهل و شش هزار مایل در آب‌‌های گوشه و كنار جهان از دریای برینگ (Bering) گرفته تا اقیانوس هند دریانوردی كرده است.
در روز 20 آوریل 1988، در جریان مانور دریایی 88-1، به ناو وینسنس به‌‌طور غیرمنتظره دستور داده شد تا به سن‌‌دیه‌‌گو بازگردد و خود را برای یك مأموریت شش‌‌ماهه آماده كند. یك ماه بعد، این كشتی وارد خلیج‌‌فارس شد تا در جریان جنگ ایران و عراق بخشی از نیروی مشترك ضربت در خلیج‌‌فارس شود. این ناو، در خلال مأموریت خود در این منطقه، به پشتیبانی از عملیات ارنست ویل (Operation Earnest will) 14 بار از تنگه‌‌ هرمز گذر كرد. در سوم جولای سال 1988 در حالی‌‌كه این ناو به‌‌عنوان واحدی كه به فرماندهی گروه ضربت مشترك خاورمیانه منصوب شده بود، مشغول فعالیت در جنوب خلیج‌‌فارس بود، یك هواپیمای غیرنظامی خطوط هوایی ایران را با دو فروند موشك SM-2بعد از آن‌‌كه آن را با یك جت جنگنده‌‌ F-14 ایرانی اشتباه گرفت، مورد هدف قرار داد. پرواز شماره‌‌ 655 هواپیمای ایرباس ایران طبق برنامه از بندرعباس به سمت دوبی در حال پرواز بود و 290 نفر مسافر و خدمه داشت. در روز 22 فوریه سال 1996 دولت آمریكا موافقت كرد تا مبلغ 8/61 میلیون دلار را به عنوان غرامت به خاطر كشته‌‌شدن 248 مسافر ایرانی در این هواپیما بپردازد.
در فوریه سال 1990، ناو وینسنس در سومین مأموریت شش‌‌ماهه‌‌ خود در غرب اقیانوس‌‌های آرام و هند مستقر شد. ناو وینسنس علاوه بر پوشش‌‌دادن ناوگان اقیانوس آرام با سامانه‌‌ Aegis و هماهنگ كردن كلیه‌‌ عملیات‌‌های هوایی گروه‌‌های رزمی، در جریان مانور Harpoon-Ex-90 به عنوان ناو سرفرماندهی و كنترل عمل کرد. وینسنس بیشتر از هر كشتی دیگری در گروه‌‌های رزمی در دریا فعالیت داشت. در جولای سال 1990، ناو وینسنس بعد از نزدیك به یكصد هزار مایل دریانوردی به خانه بازگشت. این ناو از هلیكوپترهای ضد زیردریایی HSL-45 DE SH-605 LAMPS Ak III استفاده کرد. تجهیزات موسوم به LAMPSیك امتیاز بسیار بزرگ محسوب می‌‌شد و در عملیات‌‌های جنگ ضد زیردریایی و جنگ زیر آبی ضد زیردریایی عملكرد فوق‌‌العاده‌‌ای داشتند.
در اوت سال 1991، ناو وینسنس برای چهارمین بار به غرب اقیانوس آرام اعزام شد. وینسنس ضمن فعالیت مشترك با ناو یو.اس.‌‌س ایندیپندنس (USS Independence) یا CV62، وظایفی به‌‌عنوان فرمانده‌‌ جنگ ضدهوایی برای گروه رزمی دلتا انجام می‌‌داد تا این‌‌كه به‌‌عنوان نماینده‌‌ آمریكا برای شركت در مانور MERCUBEX91، مانور مشترك آمریكا و سنگاپور اعزام شد. وینسنس طی سه ماه بعد از آن در مانور دو جانبه‌‌ VALIANT BLITZ با نیروی دریایی كره‌‌ جنوبی، مانور دوجانبه‌‌ ANNUALEX 03G با نیروی دفاع دریایی ژاپن و مانور ASWEX 92-1K با نیروی دریایی كره جنوبی شركت کرد و سپس به هنگ‌‌کنگ رفت تا نماینده‌‌ آمریكا در مراسم روز نیروی دریایی باشد. ناو وینسنس در 21 دسامبر سال 1991 از مأموریت بازگشت.
در ژوئن 1994، وینسنس برای پنجمین بار به غرب اقیانوس آرام اعزام شد. وینسنس ضمن فعالیت مشترك با گروه رزمی ناو كیتی‌‌هاوك (KITTY HAWK) یا CV63، وظایفی را به‌‌عنوان فرمانده‌‌ِ جنگ ضد هوایی برای این گروه رزمی انجام می‌‌داد. در طول استقرار خود در غرب اقیانوس آرام، این ناو، مانور ضد زیردریایی PASSEX 94-2 با نیروی دریایی ژاپن، مانور دو جانبه‌‌ MERCUB 94-2، مانور مشترك آمریكا و نیروی دریایی سنگاپور در شبه‌‌جزیره مالزی و مانور دوجانبه‌‌ KEEN EDGE با نیروی دفاع دریایی ژاپن شركت کرد. وینسنس همچنین در مانور TANEM THRUST، كه یك مانور مشترك گسترده‌‌تر بود، به‌‌عنوان هماهنگ‌‌كننده‌‌ دفاع هوایی منطقه‌‌ای برای كل منطقه‌‌ مشترك عملیاتی شركت كرد. وینسنس در 22 دسامبر 1994 از این مأموریت بازگشت.
ناو یو.اس.‌‌اس وینسنس در اوت 1997 بندر خانگی خود را از سن‌‌دیه‌‌گو به بندر یوكوسوكا در ژاپن تغییر داد. وینسنس ناو یو.اس‌‌.اس هیویت (Uss Hewitt) یا DD966 را كه به صورت تمام‌‌وقت در غرب اقیانوس حضور داشت، مرخص كرد.
ناو وینسنس كه در بندر یوكوسوكا در ژاپن مستقر بود در مانور Valiant Usher98-1 به همراه گروه آماده‌‌ رزم آبی‌‌ ـ خاكی ناو یو.اس.‌‌اس بیلو وود (Uss Belleau wood) یا LHA3 و ناوشكن نیروی دریایی سلطنتی استرالیا به نام HMAS Perth یا DDG38 شركت کرد. این تمرین نظامی مشترك در جزیره‌‌ تاون‌‌شند، در استرالیا انجام شد.
وینسنس همچنین از 24 اكتبر تا 2 نوامبر 1998 به همراه مانور Foal Eagle در عملیات رزمی آزمایشی دلتای ناوگان هفتم نیروی دریایی آمریكا (FBE-D) شركت كرد. مانور Foal Eagle یك تمرین منظم نظامی می‌‌باشد كه نیروی دفاعی جمهوری كره را شبیه‌‌سازی می‌‌كند. عملیات FBE-D كه از سوی فرماندهی توسعه‌‌ جنگ نیروی دریایی حمایت می‌‌شود، چهارمین عملیات در یك سری آزمایش‌‌هایی است كه سیستم‌‌ها و شیوه‌‌های رزمی تازه‌‌به‌‌وجودآمده را در یك محیط عملیاتی آزمایش می‌‌كند. عملیات آزمایش‌‌های رزمی دریایی به عنوان یك عملیات اصلی طراحی شده و نمایشی یا تمرینی نمی‌‌باشد. هر یك از این آزمایش‌‌ها، یك فرضیه و یك سری اقدامات تأثیرگذار خاصی دارد كه به‌‌دقت در نظر گرفته می‌‌شود. نتایج عملیات FBE-D تأثیر مستقیمی بر ساختار و توانایی‌‌های نیروی دریایی در آینده خواهد داشت.
یو.اس.‌‌اس وینسنس در 12 اوت سال 2000، مانور Sharem134 را كه یك مانور مشترك بین چندین كشتی از نیروی دریایی ژاپن و نیروی دریایی آمریكا بود، به اتمام رساند. این تمرین نظامی شامل یك هفته آموزش جنگ زیرآبی و جمع‌‌آوری اطلاعات در جنوب دریای چین بود. توانایی‌‌های شناسایی این كشتی در زیر دریا در جریان یك عملیات پنج روزه مورد آزمایش قرار گرفت و شیوه‌‌های جدید تعقیب در زیر دریا شكل گرفت. در طول این مانور،‌‌آزمایش سونار (دستگاهی برای تعیین محل اشیاء زیر دریایی و مخابرات زیردریایی)، شیوه‌‌های به كارگیری ردیاب‌‌های صوتی و شیوه‌‌های درگیری در زیر دریا با استفاده از تجهیزات LAMPS ناو وینسنس انجام شد. آخرین فعالیت مانور شامل یك تمرین آزاد بود كه به رزمناو اجازه می‌‌داد تا زیردریایی‌‌های دیگر را در محدوده‌‌ عملیاتی با تركیبی از چندین تاكتیك و سیستم آزمایش‌‌شده در جریان مانور، شناسایی و تعقیب كند.
این كشتی در اواسط نوامبر سال 2000 در مانور MISSILEX 01-1 شركت کرد كه در خلال آن، این ناو چندین موشك مختلف را كه هواپیماهای بدون خلبان كنترل از راه دور را هدف قرار می‌‌دادند، مورد آزمایش قرار داد.
ناو یو.‌‌اس.‌‌اس وینسنس در 23 مارس سال 2001 به عنوان بخشی از گروه رزمی ناو یو.اس.‌‌اس كیتی‌‌هاوك یا CV63 وارد پایگاه دریایی چانگی شد، این اولین باری بود كه یك ناو آمریكایی در سنگاپور لنگر می‌‌انداخت. وینسنس از 23 تا 27 اوت 2001 در یك تمرین نظامی آموزشی به نام Multi-Sail شركت کرد كه در آن كشتی‌‌ها و هواپیماهای نیروی دریایی آمریكا و واحدهای نیروی دفاع دریایی ژاپن شركت داشتند. مانور Multi-Sail به‌‌منظور فراهم‌‌آوردن آموزش‌‌های درون عملیاتی در مناطق چندگانه جنگی برای نیروهای آمریكایی و ژاپنی طراحی شد.
ناو یو.اس.‌‌اس در 17 سپتامبر 2001 به منظور پشتیبانی از عملیات آزادی جاودان (Operation Enduring Freedom) بندر یوكوسوكا را ترك کرد و در 18 دسامبر 2001 پس از بیش از سه ماه عملیات در دریا بازگشت.
وینسنس كنونی، شهرتی را به خاطر كار عالی‌‌اش طی 9 سال خدمت برجسته كسب کرده و از زمان شروع فعالیت خود عامل مؤثری در پیشرفت‌‌های عملیاتی، تاكتیكی و آزمایشی نیروی دریایی بوده است. ناو وینسنس با موفقیت، بیش از 57 موشك زمین به هوا، 26 سلاح ضد زیردریایی، پنج هزار راكت پنج اینچ و دو موشك ضد كشتی هارپون شلیك كرده است.
این ناو علاوه بر انجام وظایفی چون فرمانده جنگ ضد هوایی گروه رزمی در طول پنج بار مأموریت خود در غرب اقیانوس آرام، جوایز و مدال‌‌های مختلفی دریافت كرده است.

* آرم و نشان كشتی
تشكیل‌‌شدن آرم كشتی از سه بخش نشان‌‌دهنده سه بار دریانوردی به دور جهان توسط اولین كشتی است كه نام وینسنس را یدك می‌‌كشید و اشاراتی به فعالیت‌‌های این سفرها دارد. نوار افقی در وسط آرم نشان‌‌دهنده یخ‌‌های قطب جنوب است كه در سال 1840 توسط چارلز ویلكس كشف و به همین اسم نام‌‌گذاری شد. اراضی بایر و كوه‌‌های یخی قطب جنوب به منطقه‌‌ سفیدپوشی در مركز اشاره دارد كه به اوایل قرن نوزدهم برمی‌‌گردد و به اطلاعات جدید در نقشه‌‌هایی اشاره می‌‌كند كه توسط بررسی انجام شده در طول سفر با وینسنس به عنوان ناو سرفرماندهی جمع‌‌آوری شده است. نشان نقره‌‌ای خانواده‌‌ شاهی فرانسه به ریشه فرانسوی نام وینسنس و قلعه‌‌ای در ایالت ایندیانا اشاره دارد كه این كشتی‌‌ها را به این نام گذاشته‌‌اند.
هشت ستاره‌‌ طلایی بر روی حاشیه‌‌ آبی كمرنگ نشان‌‌دهنده جایزه ستاره‌‌های نبرد (Battle Stars) است كه در جنگ دوم جهانی به ناوهای CA-44و CL-64 اعطا شد و باز هم به ایالت ایندیانا اشاره دارد كه پرچم آن دارای ستاره‌‌های طلایی بر روی یك زمینه‌‌ آبی است. نماد نیروی دریایی نیز با رنگ‌‌های آبی تیره و طلایی مشخص است.

* هم‌‌نام‌‌های وینسنس
وینسنس چهارمین كشتی جنگی است كه از این نام و یك شهر در ایالت ایندیانا واقع در 55 مایلی جنوب تیر‌‌هاوت (Terre Haute) برخوردار می‌‌شود. این شهر، محل قلعه‌‌ قدیمی وینسنس است كه در جریان انقلاب آمریكا در سال 1779 توسط جورج راجرز كلارك به تصرف درآمد. اولین وینسنس، یكی از ده قایق جنگی بود كه مجوز فعالیت آن از سوی كنگره در سال 1825 صادر شد. این قایق جنگی به مدت 41 سال سابقه درخشانی در زمینه‌‌های كشف قطب، جهانگردی و خدمت برجسته در جنگ بین ایالت‌‌ها از خود بر جای گذاشت. دومین وینسنس، كه با عنوان CA44 شناخته شد، یك رزمناو سنگین بود كه در سال 1937 به كار افتاد. این ناو شجاعانه در جریان حمله‌‌ ژنرال جیمی دولتیل به توكیو، نبرد میدوی (Midway)، پیاده‌‌شدن در كانال گوادال و بالاخره در نبرد جزیره‌‌ ساوو (Savo) جنگید. سومین وینسنس(‍‍CL64) در ژانویه‌‌ 1944 به كار انداخته شد و در اقیانوس آرام در نبردهای گوام، فیلیپین، اوكیناوا و فورموز نبردهای دلیرانه‌‌ای انجام داد. در طول ماه‌‌های پایانی جنگ دوم جهانی، این ناو به‌‌خاطر موفقیت‌‌هایش علیه هواپیماهای ژاپنی بسیار معروف شد.