متن زیر چكیده می باشد، برای دریافت متن كامل مقاله بر روی فایل مقاله كلیك كنید

 

 

در این پژوهش حل‌كردن میكروبی1 كنسانتره مولیبدنیت مجتمع مس سرچشمه با گونه‌ای بومی از باكتری اسیدی تیوباسیلوس فرواكسیدان2 جهت استخراج انتخابی رنیم مورد ارزیابی قرار گرفته است. پژوهش نشان داد كه حل‌كردن رنیم بدون حل‌كردن كامل مولیبدن میسر نمی‌باشد. با توجه به نزدیك بودن شعاع اتمی این دو عنصر به یكدیگر، این امر می‌تواند ناشی از جانشین شدن اتم‌های رنیم بجای مولیبدن در شبكه مولیبدنیت باشد. در یك سری از آزمایش‌های دیگر دیده شد كه در شرایط مطلوب و حضور باكتری، مولیبدن بصورت محلول مجدداً اكسیده شده و بصورت اكسید رسوب می‌كند. در حالی كه یك چنین پدیده‌ای در مورد رنیم اتفاق نمی‌افتد. لذا از این خاصیت برای جدایش انتخابی این دو عنصر از یكدیگر استفاده شد. شرایط مطلوب برای اكسیده و رسوب مجدد مولیبدن با آزمایش انواع منابع انرژی خارجی در محیط فعالیت باكتری، دانسیته پالپ، محیط كشت3 باكتری، غلظت تركیبات مختلف انجام و اثر مثبت یا منفی هر یك از پارامترها بررسی شد. نتیجه نهایی مشخص كرد كه با كاربرد سولفات آهن (Fe2+) بعنوان منبع انرژی خارجی برای باكتری، دانسیته پالپ كوچك (1%) و محیط كشت 9K می‌توان 3/7% رنیم موجود در كنسانتره مولیبدنیت را بصورت محلول درآورد، در حالی كه مقدار مولیبدن محلول 54/0% بود. در این پژوهش با استفاده از پیریت بعنوان منبع انرژی خارجی در محیط كشت باكتری بومی اسیدی تیوباسیلوس فرواكسیدان، باكتری تكثیر یافته قادر به تحمل یون مولیبدن تا 250 میلی‌گرم در لیتر شد. این مقدار تقریباً سه برابر مقداری است كه تاكنون برای تحمل این باكتری‌ها در منابع مختلف خارجی گزارش شده است.