متن زیر چكیده می باشد، برای دریافت متن كامل مقاله بر روی فایل مقاله كلیك كنید

هدف: صرع با منشاء لوب گیجگاهی رایج ترین نوع صرع در انسان است و مهمترین مشخصه آن بروز حملات تكرار شونده در بیمار است. با توجه به عوارض ناشی از داروهای ضد صرع و خطرات ناشی از جراحی‌ها، در این تحقیق تأثیرات ناشی از تزریق سلول‌های استرومایی مغز استخوان در موش‌های صحرایی صرعی مدل پیلوكارپین مورد ارزیابی قرار گرفت .

روش بررسی: در این تحقیق تجربی موش‌های صحرایی بطور تصادفی به 5 گروه 5 تایی تقسیم شدند: گروه كنترل (درمان نشده)، سه گروه درمان شده با تزریق 2 الی 3 میلیون سلول‌های استرومایی مغز استخوان نشان دار شده با BrdU بعد از 12، 24 و 36 ساعت از شروع اولین حمله صرع و یك گروه به عنوان گروه شم كه تنها نرمال سالین دریافت كردند. برای ارزیابی رفتاری، موش‌های صحرایی به مدت 3 هفته در مرحله مزمن بیماری به صورت شبانه‌روزی مانیتورینگ شدند و برای این منظور از مقیاس Racine استفاده شد. شش هفته بعد از شروع اولین حمله موش‌های صحرایی كشته شدند و مغز آنها با روش پارافینی و كرایو مورد پردازش بافتی قرار گرفت. داده‌های حاصل با استفاده از آزمونهای آماری ویلكاكسون و توكی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: میانگین تعداد حملات در طی 3 هفته برای گروه كنترل 3/1± 25/6، گروه شم 8/0± 2/6، گروه درمان شده با سلول‌های استرومایی مغز استخوان بعداز 24 و 36 ساعت از اولین حمله به ترتیب 4/0± 2 و 47/0± 25/2 بدست آمد و در گروه 12 ساعته همه موش‌های صحرایی مردند. بین تعداد حملات در گروههای 24 و 36 ساعته با سایر گروهها تفاوت معنی‌داری وجود داشت (01/0 P<). همچنین تعداد سلولها در بافتهای مورد بررسی در گروههای درمان شده (24 و 36 ساعته) نسبت به سایر گروهها افزایش معناداری نشان داد (01/0 P<).

نتیجه‌گیری: تزریق وریدی سلول‌های استرومایی مغز استخوان در كاهش حملات ناشی از صرع مدل پیلوكارپین مؤثر است. همچنین موجب جلوگیری از آسیب‌های دژنراتیو بافتی و كاهش سلولها ناشی از ایجاد تشنج می‌شود.