مطالعه حاضر با هدف تركیب كمی نتایج پژوهش های انجام شده در مورد رضایت شغلی كاركنان سازمان های آموزشی و با استفاده از روش اسنادی بر روی تعداد 44 پایان نامه كارشناسی ارشد در سطح دانشگاه های تهران‘ تربیت مدرس‘ شهید بهشتی‘ علامه طباطبایی‘ الزهرا و تربیت معلم اجرا شده است. جامعه آماری مورد مطالعه در پایان نامه های مورد بررسی‘ 38477 نفر با پراكندگی در سطح 18 استان و متوسط حجم نمونه 1241 نفر برای هر تحقیق بوده است. نتایج پژوهش حاضر كه از دو روش تركیب احتمالات به شیوه ‹‹استوفر›› و نیز تركیب شدت تأثیر به روش ‹‹اشمیت و هانتر›› سود برده است‘ نشان می دهد فرض رابطه بین متغیرهای سابقه كار و میزان پرداخت با رضایت شغلی رد و فرض رابطه بین متغیرهای مشاركت‘ مدیریت‘ امكان بروز خلاقیت های فردی‘ تاهل‘ تحصیلات‘ رشته تحصیلی‘ سن و جنس با رضایت شغلی اثبات می گردد. در میان متغیرهای مذكور مشاركت با بالاترین میزان واریانس تبیین شده به عنوان بهترین پیش بینی كننده رضایت شغلی در سازمان های مورد تأكید قرار گرفته است. بر اساس نتایج تحقیق‘ در میان مدل های نظری نظری رضایت شغلی‘ ‹‹مدل وضعیتی›› كه مبتنی بر ارتباط بین 3 گروه متغیرهای ماهیتی (ذاتی)‘ سازمانی و فردی با رضایت شغلی است مورد تأیید قرار گرفته است.