زندگی عشیره ای و سنتی در استان ایلام باعث رشد و رونق صنایع دستی مرتبط با آن شده است. از دیر باز بافت قالی كردی(قالیچه درشت بافت)، سیاه چادر، چیغ(چیت)بافی، جاجیم بافی، گلیم ساده، نمد مالی، احرامی بافی، گیوه بافی و عبا بافی در استان مرسوم بوده است. در راستای اهداف برنامه های آموزشی پس از ارزیابی قابلیتهای توسعه آموزش رشته های مختلف بومی استان با اولویت مزیت های هر منطقه جهت پاسخ گویی به سلایق مختلف، رشته های دیگری نظیر گلیم نقش برجسته، منبت چوب، سفال گری و طراحی روی سفال، قلم زنی روی مس، و... در این استان راه اندازی شده است و زمینه آموزش آنها فراهم شده است.

?- قالی بافی:مواد اولیه بكار رفته در این گونه زیر انداز عمدتاً از ابریشم بوده كه در بیشتر موارد به صورت تمام ابریشم و در پاره ای از مواقع از كرك و ابریشم با پشم در بافت فرش استفاده می شود. امروزه بخش عمده ای از زیر اندازهای سنتی كه در استان استفاده می شود را فرش های گل ابریشم با رج شماره بالای40 و در اندازه های ذرع و نیم(100×150) و قالیچه(140×220) تشكیل می دهندكه عمدتاً در شهرستانهای دره شهر و ایوان از توابع استان ایلام بافته می شود.

?- گلیم نقش برجسته: این بافته از نظر اصالت و تولید مهمترین و شاخص ترین صنعت دستی استان ایلام است كه زمینه آن گلیم ساده و نقوش آن گره كامل قالی است كه طبیعتاً بعد از بافت نقوش آن برجسته تر از زمینه است در سایر مناطق ایران از جمله اراك،كرمانشاه و ... نیز بافت این گونه گلیم انجام می شود ولی اصالت آن مختص به استان ایلام بوده و برای اولین بار بافت آن در روستای زنجیره از توابع شهرستان شیروان چرداول استان ایلام شروع شده است.

?- نمد مالی: به دلیل بافت عشایری این استان و تامین مواد اولیه(پشم)مورد نیاز در داخل منطقه، نمد مالی از رونق خوبی برخوردار است. البته به دلیل تاثیرات جوی، این حرفه فصلی بوده و از اول تابستان تا ابتدای ماه سوم پائیز به مدت پنج ماه در سال انجام می گیرد و فرایند تولید شامل در هم تنیدن الیاف طی مراحل حلاجی كردن پشم، لوله كردن و كوبیدن آن است كه در نهایت منجر به تولید نمد زیر انداز، كلاه نمدی و پالتوی(كپنك)خواهد شد. این حرفه عجین با سر انگشتان نمد مالان سخت كوش ایلام، ایوان، دهلران و آبدانان است.

?- احرامی بافی: یكی از دستبافته هایی است كه ماسوره اساس كار آن است و ماكو با الیاف نخی در این نوع بافته به كار می رود و از خامه پشمی رنگرزی شده به عنوان مواد اولیه آن استفاده می شود.
بافت این هنر-صنعت در ایلام، ایوان و مهران انجام می شود و با توجه به تعیین شهر مرزی مهران به عنوان مسیری برای اعزام و تردد زائران كربلای معلی، بافت این گونه دست بافته ها برای سجاده اهمیت بیشتری یافته است.

?- گیوه بافی:كوهستانی بودن منطقه و نیاز به پای افزار راحت و سبك، انگیزه بافت گیوه را فراهم آورده است. این هنر-صنعت كه هم اكنون نیز رواج دارد طی سه مرحله زیر ساخته و پرداخته می شود:
1- آماده كردن رویه گیوه (آجیده) كه این كار توسط تخت كش انجام می شود .
?- بافت رویه گیوه (گیوه بافی) كه معمولاً برای بافت ازنخ پنبه ای و ابریشمی استفاده می شو
?- دوختن رویه گیوه به تخت گیوه كه این كار توسط فرد گیوه دوز انجام می شود.
بافت این پای افزار از زمانهای دیرین تا كنون در ایلام، ایوان و مهران رایج بوده است.
 

?- بافت سیاه چادر: كه در اصطلاح محلی( دوار) به آن گفته می شود معمولاً توسط زنان عشایر در استان و با استفاده از موی بز بافته می شود. از جمله ویژگی های سیاه چادر می توان به خواص فیزیولوژی موی بز اشاره كرد كه بر خلاف بقیه مواد در گرما منقبظ و در سرما منبسط می شود و این به كاربرد ممتاز آن در سیاه چادر كمك كرده تا در تابستان منافذ سیاه چادر باز شده و هوای داخل سیاه چادر خنك شود و در زمستان منافذ آن بسته تا
از ورود سرما و باران جلوگیری شود.بافت این گونه پوشش حفاظتی در مناطق عشایر نشین كوچ روی استان ایلام انجام می شود.
 

?- چیغ(چیت) بافی: چیغ از جمله متعلقات سیاه چادر است كه همانند حصاری اطراف آن را در بر می گیرد. چیغ با استفاده از الیاف گیاهی(نی) و همچنین موی بز و در پاره ای از مواقع با استفاده از نخ پشمی رنگی بافته می شود ضمناً نقوش در چیغ به سبب ماهیت بافت آن به صورت هندسی است و ناگفته نماند كه امروزه تكنیك بافت چیغ به عنوان پارتیشن در خانه های آپارتمانی كاربرد دارد. بهترین نوع این دستبافته به صورت الوان در ایوان بافته می شود یك نمونه از چیغ های این شهرستان با نقش مایه های اصیل و سنتی، بعلت زیبایی كه از نظرتركیب بندی رنگ و كیفیت بافت دارد به عنوان سر در نمایشگاه صنایع دستی كشور نصب شده است.

?- جاجیم بافی: جاجیم بافته ای از پشم تابیده رنگی است كه اغلب بافت خشنی دارد. در منطقه ایلام عموماً از الیاف پشمی در بافت جاجیم استفاده شده كه به عنوان رختخواب پیچ كاربرد دارد. در اكثر خانواده های استان ایلام از این نوع دستبافته ها برای پیچیدن یك دست رختخواب اضافی برای میهمانان استفاده می شود. لازم به ذكر است كه در گذشته های نه چندان دور از رختخواب هایی كه با جاجیم پیچیده و مرتب شده اند در كنار دیوار به عنوان تكیه گاهی مناسب برای میهمانان استفاده می شد.علاوه بر این به دلیل تنوع رنگی، جاجیم های میهمان خانه زیبایی خاصی پیدا می كرده است چنانچه از گفته های جاجیم بافان منطقه بر می آید حاكی از این است كه هنر جاجیم بافی از دیر باز در مناطق ایلام، ایوان و آبدانان رایج بوده است.

?- سفال گری: سفالگری هنری با پیشنه تاریخی است كه هنرمندان با استفاده از مواد اولیه فراوان و ارزان قیمت گل رس، با روشهای دستی و چرخ سفالگری اقدام به تهیه و تولید انواع فرمهای سفالی می كردند این هنر ارزشمند از سال 1380 با حمایت و نظارت مدیریت صنایع دستی در منطقه ایلام رواج یافته و علاوه بر آن توانسته است علاقه مندان بسیاری را در سایر مناطق استان از جمله دره شهر و سرابله جذب نموده و آموزش دهد.
 

??- عبا بافی: عبا از جمله دستبافته های سنتی ایران است كه از دیر باز در مناطقی چون بوشهر، كوهپایه اصفهان و نائین تولید می شده است. در استان ایلام نیز در شهرستان مهران عبا بافی در اندك كارگاههایی رواج دارد. پشم گوسفند و یا شتر مواد اصلی تهیه عبا است ولی امروزه برای چله كشی عبا ازنخ های پنبه ای كارخانه ای استفاده می شود. دستگاه عبا از جنس چوب می باشد كه بدلیل بافت ساده و عدم ایجاد نقش تنها دو عدد ورد دارد كه آنها تنها برای ایجاد دهنه كار و عبور ماكو از تارهای زیر و رو مورد استفاده قرار می گیرد. در منطقه مهران علاوه بر عبای مردانه، عبای زنانه نیز تهیه می شده كه كوتاهتر از نوع مردانه است و در زبان محلی به آن قتره می گویند.