سرچشمه پیری در مغز شناسایی شد
دانشمندان مکانیسمی را در هیپوتالاموس
مغز شناسایی کرده اند که طول عمر را در حیوانات تعیین می‌کند. آنها امیدوارند با
شناخت بیشتر این مکانیسم، علاوه بر پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با افزایش سن، بتوانند روند
پیری را کند کنند و طول عمر را افزایش دهند.
محققان دانشکده پزشکی آلبرت اینشتین
در نیویورک که نتیجه پژوهششان را در نشریه نیچر منتشر کرده اند، فکر می کنند بخشی
کوچکی از مغز که به اندازه یک بادام است و هیپوتالاموس نام دارد، "سرچشمه
پیری" در مغز است و روند پیری را هورمون‌هایی که هیپوتالاموس ترشح می کند،
تند یا کند می کند.
دکتر دانگ شنگ کای می گوید:
"دانشمندان همیشه از خود می‌پرسیدند آیا پیری در بافت‌های بدن، جدا جدا اتفاق
می‌افتد یا اینکه عضوی در بدن پیری را کنترل می کند."
"تحقیق ما
به وضوح نشان می‌دهد که هیپوتالاموس بسیاری از جنبه های پیری را کنترل می‌کند.
نکته جالب این است که دست کم در موشها، می توان پیام‌های هیپوتالاموس را تغییر
داد تا روند پیری کند شود و طول عمر افزایش پیدا کند."
دانشمندان در این تحقیق متوجه شدند با
پیرشدن موشها، فعالیت ماده ای به نام nf-?b بیشتر می‌شود.
وقتی دانشمندان مقدار این ماده را در
بدن موشها کم کردند، موشها تا 1100 روز عمر کردند؛ در حالی که موش‌های سالم و
معمولی بین 600 تا 1000 روز زندگی می‌کنند. وقتی دانشمندان nf-?b را افزایش
دادند، هیچ موشی بیشتر از 900 روز عمر نکرد.
به عبارت دیگر محققان با تغییر میزان nf-?b توانستند پیری
را در موشها کند کنند و طول عمر آنها را تا 20% افزایش دهند.
این آزمایش همچنین نشان داد که در
نبود nf-?b، حجم عضلات و
استحکام استخوانها بیشتر است، یادگیری بهتر است، حافظه بهتر کار می کند و پوست
کمتر چین و چروک می‌خورد. آزمایش‌های بیشتر نشان داد که nf-?b هورمون رشد را
هم کاهش می‌دهد.
هورمون رشد نقش مهمی در باروری و
تولید اسپرم و تخمک دارد. وقتی دانشمندان به موشها هر روز هورمون رشد تزریق
کردند، نه تنها عمرشان بیشتر شد بلکه سلولهای عصبی (نرون‌ها) هم در مغز موشها
شروع به رشد کردند.
دکتر کای می‌گوید:" با افزایش سن
در بافت‌های مختلف التهاب ایجاد می‌شود. التهاب در تمام بیماری‌های ناشی از افزایش
سن نقش دارد، مثل سندروم متابولیک، بیماری‌های قلبی-عروقی، بیماری‌های دستگاه عصبی
و بسیاری از سرطان‌ها."
دکتر بروس یانکنر، استاد دانشکده
پزشکی هاروارد می‌گوید:" این نظریه که پیری به طور کلی تحت تاثیر هورمون‌هایی
است که از مفز ترشح می‌شوند توجه دانشمندان را جلب کرده است."
"با در نظر گرفتن آثار متعدد این
هورمون‌ها در بدن، استفاده از آنها در درمان بیماری‌های پیری مثل دیابت، آلزایمر و
بیماری‌های قلبی باید به دقت مطالعه شود."