|
دانشمندان مركز CCNE-TR دانشگاه استنفورد، با كمك نانولوله‌های كربنی و مولكول‌های پپتیدی، رساندن داروی پاكسی‌تاكسل به تومور سینه را 10 برابر بهتر و تصویربرداری فتواكوستیك را تقویت كردند.
به گزارش ایسنا، در این روش كه از مولكول‌های پیتیدی به عنوان شناساگر اختصاصی برای دارورسانی هدفمند و فعال به سلول‌های تومور استفاده می‌شود، دانشمندان توانستند تا بدون آسیب به سلول‌های سالم، به سلول‌های تومور دارو برسانند.
این روش كه در آن از نانو لوله كربنی تك دیواره استفاده شده، به دانشمندان اجازه داده است كه نسبت بیشتری از داروی ورودی به بدن را به سلول‌های سرطانی برسانند، این كار منجر به كاهش مقدار كل داروی لازم برای تزریق و ایجاد اثر درمانی مطلوب می‌شود.
در این پژوهش از داروی «پاكسی تاكسل» علیه سلول‌های سرطانی در سینه موش استفاده شد.
دانشمندان به این نتیجه دست یافتند كه با استفاده از نانولوله‌ها می‌توان پاكسی‌تاكسل را به میزان 10 برابر بیشتر از فرمول تجاری استاندارد آن ـ تاكسول ـ به سلول‌های سرطانی برسانند، همچنین بعد از شروع 22 روز از درمان، اندازه تومور در موش‌های درمان شده با این فرمول به كمتر از نصف اندازه تومور در موش‌های درمان شده با تاكسول بود.
سطح و اندازه نانولوله‌ها عامل مهمی در تعیین چگونگی برهم‌كنش آن با رگ‌های خونی است. دیواره رگ‌های خونی تومور با منافذ خود، مدخلی را برای ورود نانولوله‌ها به بافت سلول‌های سرطانی ایجاد می‌كند. سطح خارجی این لوله‌ها پوشیده از PEG است.
|