امروز تشكیلات بهائیت در تلاش است با استفاده از شیرین عبادی جهت اهداف تشكیلاتی خود زرین‌تاج (قرة‌العین) دیگری را بازسازی كند و این نیازمند هوشیاری وی برای خنثی كردن این توطئه است.
  
 رزین تاج قزوینی مشهور به قرة‌العین از 18 نفر پیروان علی محمدباب بود كه معروف به "حروف حی" بودند. نقش قرة‌العین در اجتماع دشت بدشت با كشف حجاب خود و اعلام رسمی نسخ اسلام و معرفی فرقه بابیه به عنوان دیانتی جدید آغاز شد. او حتی در روز عاشورا به همراه خواهر خود با لباس‌های رنگین در میان جمعیت عزادار و سیاهپوش حاضر می‌شد و به مناسبت روز تولد علی‌محمد باب به جشن و شادی می‌پرداخت.
از سوی بهائیان بسیار تلاش صورت می‌گیرد كه قرة‌العین به عنوان اولین مدافع حقوق زنان ایران و اولین كسی كه جنبش فمنیستی را در ایران پایه‌گذاری كرد، معرفی شود. اما امروز تحقیقات محققانی همچون «دكتر دنیس مك اوئین» استاد دانشكده ادبیات دانشگاه نیوكاسل، « دكتر عباس امانت»‌ استاد تاریخ و مطالعات بین‌المللی در دانشگاه ییل، دكتر فرزانه میلانی استاد دانشگاه ویرجینیا، هدف اصلی و پروژه اساسی قرة‌العین را خروج از اسلام می‌دانند و معتقد هستند كه از شخصیت او نمی‌توان قرانتی فمینیستی داشت.
"دنیس مك اوئین" اساساً جنبش بابیه را یك جنبش اصلاح‌گرایانه و جنبشی در جهت حقوق زنان نمی‌داند. او معتقد است كه بابیه و بهائیت متعلق به جریان‌های دموكراتیك نیستند. بلكه سرآغاز شكل‌گیری مفاهیم دموكراتیك را د رایران از انقلاب مشروطه می‌داند. دكتر نیكی كدی استاد دانشگاه كالیفرنیا، نیز معتقد است كه جنبش بابیه در ایران یك جنبش پیش از مدرن است و به صورت گسترده‌ای در روستاها و شهرهای كوچك رخ داده است. در حالی كه نهضت تنباكو و نهضت مشروطیت از جنبش‌ها و نهضت‌های اولیه عصر مدرن هستند كه در مراكز شهری بسیار پرجمعیت رخ داده است.
همكاری عبدالبهاء رهبر بهائیان با دولت روس و محمد علی شاه و با دادن شعار جهان وطنی هیچگاه از تاریخ سیاسی ایران محو نخواهد شد. شرح این خیانت را به خوبی می‌توان در آثار «ادوارد براون»، «سید حسن تقی زاده»، «احمد كسروی»، «فریدون آدمیت»، «هما ناطق»، «احسان طبری» و ... یافت. این نخستین نهضت مردم‌سالاری ایرانیان كه در پی خروج از سلطنت استبدادی قاجار و تشكیل یك نظام پارلمانی بود از نظر محققان بهائی همچون «اولریش گلمر» این علائق ملی و منافع ایرانیان همان احتجاجات ناسیونالیستی نازیسم آلمان تلقی می‌شود.
امروزه تشكیلات جهانی بهائیت، در جهان غرب از سوی محققانی همچون «دكتر خوان كول» استاد مطالعات خاورمیانه دانشگاه میشیگان و رئیس سابق مطالعات خاورمیانه، «دكتر دنیس مك اونین» و «فیچیكیا» مورد انتقادات جدی قرار گرفته است.
آنان معتقد هستند كه ساختار شورای 9 نفره رهبریت تشكیلات جهانی بهائیت از گرایشات شدید بنیادگرائی برخوردار است تا گرایشات لیبرالیستی، و مؤلفه‌های فرقه‌ای در آن به شدت در حال افزایش است؛ تا جایی كه به اعتقاد «دكتر فیروز كاظم‌زاده» استاد تاریخ روسیه در دانشگاه ییل و سخنگوی بهائیان آمریكا، ساختار تشكیلات بهائی لزوما منطبق با دموكراسی در آمریكا نیست بلكه متعهد به رعایت تئوكراسی جامعه بهایی است.
دنیس مك اوئین نیز در تبیین نظام اداری بهایی به تئوكراسی دیكتاتورمآب اشاره می‌كند. تا جائی كه «اودو شفر» از محققان برجسته بهائی و عضو سابق محفل ملی بهائیت در آلمان، نگاه بهائیان به مركز جهانی بهائی (بیت العدل اعظم) را كه قائل به عصمت برای آن هستند همانند نگاه به معبد دلف می‌داند و معتقد است كه بهائیان به یك الهام شبه نبوی از سوی روح‌القدس در بیت العدل اعظم قائل هستند و روح‌القدس را نیز همچون یك خدای ماشینی در هدایت بیت‌العدل اعظم تلقی می‌كنند.
تشكیلات بهائیت به دلیل ساختار فرقه‌ای خود در جهان غرب از كمترین اقبالی برخوردار است. غربیان بهائیت را یك مسلك شبه عرفانی شرقی می‌دانند كه لباسی به ظاهر از دنیای مدرن به تن كرده است. همان گونه كه «هامر رومر» محقق آلمانی معتقد است كه بهائیت یك مسلك درویش مآب است و تنها به لطف تقارن با جنبش‌های فرهنگی ملهم از غرب در خاورمیانه بوده كه لباسی مدرن بر تن كرده و می‌كوشد تا پیوندهای خود را با سایر سلسله‌های درویشی پنهان نماید. «پرفسور نالینو» استاد دانشگاه روم نیز بهائیت را آمیزه‌ای از توهمات شرقی و آرا و عقاید غربی می‌داند و آن را نقابی می‌داند برای لاقیدی مذهبی.
«اودو شفر» به دلایل عدم استقبال غرب به بهائیت اشاره می‌كند كه عقاید بهائی در سیستماتیك كردن و عرضه محققانه تعالیم خود بسیار ضعیف است و در مقام مقایسه در مطالعات فلسفی، مذهبی و علم كلام با اسلام اذعان می‌نماید كه جامعه بهائی در مرحله نوزادی به سر می‌برد.
وی بیان می‌كند كه در بهائیت نظریه‌های بنیادی فلسفی در مورد نقش عقل و منطق، اخلاق و سیاست مورد پژوهش قرار نگرفته است.
وی همچنین معتقد است كه بدون تردید احكام جزائی كتاب اقدس كاملاً مخالف تصور ارزش‌های حاكم بر دنیای غرب است و نیز مخالف خواسته‌های متخصصین امور جنائی مدرن است و با ناامیدی این گونه بیان می‌كند كه كم‌تر به نظر می‌رسد بتوانیم این مسائل را در بحث‌های مستقیم در جامعه امروزی جامعه‌ای كه جز دلایل منطقی و عقلانی دلیل دیگری نمی‌پذیرد مطرح كنیم.
او همچنین اشاره می‌كند به وجود عقیده‌ای كه غالبا بهائیان آن را تكرار می‌كنند كه بهاء‌الله همه چیز را بیان كرده است و انسان برای كشف حقیقت نیازی به فلسفه ندارد به این نتیجه می‌رسد كه این می‌تواند جامعه بهائی را به نگرش‌های فرقه گرایانه سوق دهد.
«موژان مومن» از محققان مشهور بهائیت خود اذعان دارد كه جوامع بزرگ بهائی در بخش‌های فقیر جهان متمركز است كه در جنوب آسیا، آفریقا، آمریكای لاتین و در برخی از جزایر اقیانوس آرام حضور دارند و بزرگ‌ترین جامعه بهائی در جهان نیز در هندوستان است. بیشتر آنها از جوامع روستایی هستند و بنا به گفته وی بسیاری از روستائیان جهان سوم كه در سال‌های اخیر بهائی شده‌اند بی‌سواد هستند.
وی اذعان می‌كند كه اكنون امر بهائی عمدتا دیانتی جهان سومی است. او معتقد است كه در آسیای شرقی، توسعه بهائیت موفق نبوده است در كشور چین و كره شمالی از آنجائی كه به رسمیت شناخته نشده و هیچ فعالیت سازمان یافته بهائی وجود ندارد. توسعه بسیار كند بوده است. در كشورهائی چون ژاپن و كره جنوبی كه آزادی مذهبی برقرار است، وضعیت بهائیت مشابه شرایط در اروپای غربی است و از رشد مناسب برخوردار نیستند.
امروز تشكیلات بهائیت در ایران به دلیل ساختار فرقه‌ای خود نه تنها خود مانع مهمی در تحقق حقوق شهروندی بهائیان ایران است بلكه به دلیل فعالیت‌های تشكیلاتی خود در سطح جامعه ایران دو عنصر مهم هویت ایرانی را یكی اسلام و دیگری ملیت را به چالش می‌كشاند. بسیار تعجب‌آور است كه خانم شیرین عبادی با نادیده گرفتن حقوق ایرانیان اینگونه مورد سوء استفاده تشكیلات بهائیت قرار می‌‌گیرد. در عین حال كه هم به ایرانی بودن خود و هم به مسلمان بودن خود افتخار می‌كند، همان دو عنصر تشكیل دهنده هویت ایرانی كه دائما در تاریخ معاصر ایران از سوی تشیكلات بهائیت مورد هجوم قرار گرفته است، وكالت رهبران تشكیلات بهائی ایران را به عهده می‌گیرد. امروز تشكیلات بهائیت در تلاش است با استفاده از شیرین عبادی جهت اهداف تشكیلاتی خود زرین‌تاج (قرة‌العین) دیگری را بازسازی كند اما امید است این نقشه شوم با هوشیاری شیرین عبادی خنثی شود.

*لطف‌الله لطفی؛ پژوهشگر تاریخ معاصر ایران