به گزارش خبرنگار ادبی فارس، یادبود دیگری برای قیصر امین‌پور چهارشنبه شب و با همت سایت ادبی «نانوشته» در تالار بتهوون خانه هنرمندان برگزار شد.
«مرتضی كاخی» پژوهشگر ادبیات كلاسیك و معاصر ایران، در این نشست گفت: روزی كه قیصر فوت كرد من سحرگاه به سفر می‌رفتم و اطلاعی نداشتم. هنگامی كه برگشتم تلفن كردم به شفیعی كدكنی كه ببینم در این چند روز چه گذشته است و واقعا حالتی رفت كه محراب به فریاد می‌رفت.
وی افزود: شفیعی كدكنی به من می‌گفت مطابق همه سه‌شنبه‌ها صبح زود به دانشگاه تهران رفتم و دیدم سر كلاس طوفانی است و فقط بیحال و بی‌هوش افتادم.
مرتضی كاخی راجع به سه‌شنبه‌ها شعر قیصر امین‌پور را خواند و افزود: من این جلسه را مناسب نمی‌دانم كه درباره سبك شعری امین‌پور صحبت كنم. در این مدت استنباط كردم كه هر جمعیتی خودش را بیشتر به قیصر نزدیك می‌كند و می‌خواهد آبروی خود را از قیصر بیشتر كند. شفیعی كدكنی می‌گفت در تمام سالهای تدریس من هرگز این همه آشفتگی را برای هیچ‌كس مشاهده نكردم و خودم نیز همینطور.
وی تصریح كرد: اگر قیصر خودش زنده بود و این حالت را می‌دید قطعا خیلی خوشحال می‌شد كه اینقدر همه‌جانبه از او حمایت می‌شود.
كاخی درباره ویژگیهای شخصیتی قیصر عنوان كرد: من كمتر كسی را با این سادگی دل و غنای دانش دیده‌ام؛ پر از طنز بود، نگاهش به آفاق و انفس در قلمرو جغرافیایی‌اش پر از طنز بود، شجاعت خاصی داشت و علی‌رغم بیماری عشق عجیبی به زندگی داشت.
وی اضافه كرد: شعری از قیصر را به یاد ندارم كه در آن اتفاقی نیفتاده باشد. او فكر می‌كرد كه خواننده در غنیمت شعری، شعر را كشف می‌كند و تنها یك مصرف كننده نیست. این نوعی آشنایی با شعر در خواننده ایجاد می‌كند كه همیشه می‌خواهد شعر را بخواند.
كاخی با بیان اینكه امین‌پور از كسانی است كه با زبان و شعر كهن و مدرن و بخصوص شعر نیمایی آشناست، اظهار كرد: او از چهره‌هایی است كه ماندگار خواهد شد. در آخرین جلسه هم كه درباره شعر قیصر صحبت می‌كردم گفتم كه در میان نسل شاعران بعد از انقلاب قیصر امین‌پور برجسته‌ترین شاعری است كه وجود داشت و هر چه بیشتر شعرهایش را می‌خوانم عقیده‌ام راسخ‌تر می‌شود.
«مصطفی‌ رحماندوست» شاعر و نویسنده كودك و نوجوان نیز با بیان اینكه در این چند روز پس از مرگ قیصر در هیچ محفلی حرف نزدم و با هیچ‌جا هم مصاحبه‌ای نكردم گفت: كم‌ داریم كسانی را كه هم اهل فن، هنرشان را قبول داشته باشد و هم توده مردم. حافظ و مولوی از این دسته اند. این رازی است كه هنرمندان دوست دارند كشف كنند و من هم دوست دارم، اگر هنرمند باشم.
وی ادامه داد: قیصر یكی از این افراد است كه این راز را كشف كرده است. او در هر حیطه‌ای كه وارد می‌شد بی‌نقص كار می‌كرد و در عرصه شعر نوجوان هم این طور بود. شعر كودكانه قیصر خیلی عمیق به ریشه‌های معصومانه و فطرت نزدیك می‌شد.
رحماندوست تصریح كرد: راز چنین چیزی این بود كه در آثاری كه قیصر را شاعر ملی ما كرد و همچنین در آثاری كه از او شاعر كودك و نوجوان ساخت اندیشه‌ای در پس ذهن وجود داشت كه هم در نظر اهل فن و هم مردم مقبول می‌‌افتاد.
«غزل تاجبخش» شاعر نیز گفت: خیلی وقتها می‌گویند چرا دیگر سعدی و مولانا و حافظ نداریم و ما چرا قیصر را از این رده‌بندی جدا می‌كنیم.
وی درباره ویژگی‌های شخصیتی امین‌پور اظهار داشت: قیصر با دسته‌بندی‌ها و تعارفات و تكلفات بیگانه بود او مدتها بود كه از علایق دنیوی بریده بود.
تاجبخش خاطرنشان كرد: اگر كسانی نتوانستند در مراسم او حضور پیدا كنند، شاگردانش با شور در مراسمش شركت كردند و اینها ادامه‌دهنده راه او هستند.
«مصطفی بیدج» مترجم آثار قیصر امین‌پور به زبان عربی خاطره‌ای از آخرین دیدارش با این شاعر در كنگره شعر جوان برای حاضران تعریف كرد و به مشكلات زبانی موجود در ترجمه آثار وی پرداخت.
در ابتدای این نشست «نفیسه علوی نسب» روزشمار زندگی قیصر امین‌پور را قرائت كرد.
«علیرضا بهنام» شاعر و مترجم نیز درباره جنبه شعری آثار امین‌پور سخن گفت و افزود: قیصر از جمله شاعرانی است كه این اقبال را داشت هم در زمان حیاتش و هم پس از مرگ مورد توجه قرار بگیرد.
همچنین «خسرو احتشامی» شعری به شرح زیر برای این مراسم ارسال كرده بود:
«نه‌ نه چه ناباورانه
او قول پرستوست
رفته‌ای گل آفتابگردان بچینی
در تنفس صبح
نامت را صرف می‌كنم
تو نهاد همیشه ما بودی
دستور زبان عشق
گزاره مرگ ندارد»
در این نشست «رضا سید‌حسینی» و «آیه امین‌پور» دختر قیصر نیز حضور داشتند.
انتهای پیام/ز