چكیده:
صنعت وی سی یا سرمایه گذاری خطرپذیر به رغم سابقه شصت ساله در دنیا هنوز در ایران جوان است . در این مقاله كوشیده ایم منشأ ایجاد ارزش افزوده در این صنعت را كه همانا مدیریت ریسـك بنگـاه هـای توسـعه فنـاوری اسـت، بررسی كنیم و با برشمردن ملزومات مدیریت ریسك، راه هایی برای مهار ریسك بالای این صنعت پیشنهاد نماییم.
كلمات كلیدی: مدیریت ریسك، سرمایه گذاری خطرپذیر، ریسك
مقدمه
پس از جنگ تحمیلی تا پایان برنامه دوم رویكرد توسعه كشـور «جـایگزینی واردات» بـود كـه در نتیجـه آن واردات كارخانجات و ماشین آلات تولیدی به كشور در دستور كار قرار گرفت. تلاش بر این بود تا بـا انتقـال فنـاوری هـای در دسترس و ایجاد مجتمعهای صنعتی بزرگ، سطح تولید در كشور افـزایش یافتـه و ایجـاد اشـتغال بـا هـدف تـأمین نیازهای اولیه و توسعه زیرساختهای اقتصادی و نهاده های اولیه تولید مانند آب و برق و صنایع مادر ماننـد فـولاد و و میانه قرار داشتند. 1 مانند آن دنبال شود. صنایع هدف در این رویكرد بیشتر در قلمرو فناوری فروتر ایده اقتصاد دانایی محور و چرخش به رویكرد «توسعه صادرات» برای توسعه كشور منجر به توجـه بـه صـنایع حـوزه
2 فناوری برتر
به عنوان حوزه ای شد كه ارزش افزوده بالاتری برای كشور ایجاد میكند. توجه بـه فنـاوری اطلاعـات و
ارتباطات، فناوری زیستی و فناوری نانو در سالهای اخیر را باید در همین راستا ارزیابی كرد. از آنجا كه شركتهـای فعال در فناوری برتر با صنایع میانه و فروتر از حیث محیط فعالیت و نیازها و قابلیتهای بنگاهی تفاوتهای اساسی دارند (جدول یك)، عطف توجه از صنایع فروتر به صنایع برتر نیازمنـد تغییـر در برنامـه هـا، رویـه هـا و قابلیـتهـای دستگاههای دولتی و تطبیق آن با شرایط صنایع فناوری برتر است.
ادامه در لینک ذیل ...