نویسنده : رضا نورائی
بازدید : 1017
آن چه در این جا می‌خوانید فكری نیست كه تازه در ذهن ما شكل گرفته باشد. حتی حرف تازه‌ای هم نیست و پیش از این بارها درباره آن نوشته‌ایم و گفته‌ایم. با این حال امید داریم كه با تـكـرار این نوشته‌ها و گفته‌ها بستر مناسب برای حركتهای سازنده‌ای چون سازمان نظام بسته‌بندی فراهم شود. امروز روزی دیگر است. همان طور كه دیگر كسی گرافیك را بـا تـرافـیـك اشـتـبـاه نـمـی‌گـیـرد مـی‌تـوان گـفـت بـسته‌بندی و كاركردهای مهم آن امروز برای طبقات مختلف جامعه عاملی شـنـاخـته شده است. اما آشنا بودن جامعه با عاملی به نام بسته‌بندی به تنهایی نمی‌تواند نكته‌‌ای مثبت ارزیابی شده و باعث عاقبت به خیر شدن دست‌اندركاران بسته‌بندی شود. زیرا بسته‌بندی نیز مانند هر تكنیك و روشی می‌تواند در دو جهت خیر و شر مورد بهره‌برداری قرار گیرد. بـسـتـه‌بـنـدی می‌تواند عاملی برای فریب خریداران باشد. متاسفانه انتهای چنین مسیری تا بدترین شكل آن یعنی معلولیت و مرگ و ورشكستگی برای مصرف‌كنندگان قابل تصور است. شاید در سالهای گذشته كه بسته‌بندی در كشور ما این چنین فراگیر نشده بود خطر سوء استفاده از بسته‌بندی نزد مردم و مسئولان چندان مهم و واقعی به نظر نمی‌آمد. البته ماهنامه صنعت بسته‌بندی از همان ابتدا این خطر را گوشزد می‌كرد(1. رشد سریع فن‌آوری بسته‌بندی در همه جای دنیا از جمله ایران سطح كیفی كلاهبرداری به وسیله بسته‌بندی را آن قدر بالا برده كه تنها و تنها متخصصان امر می‌توانند تخلفها را تشخیص دهند. دسـت‌اندركاران بسته‌بندی باید بدانند كه رشد و توسعه صنعت بسته‌بندی شمشیری دولبه است كه به موازات خدمت به مصرف‌كنندگان اگر در خدمت سودجویان قرار گیرد می‌تواند به مـصـرف‌كـننده و سایر دست‌اندركاران و زحمتكشان عرصه بسته بندی صدمات ریشه‌ای بزند. مشكلاتی كه در این رابطه پیش می‌آید تنها در پیدایش ذهنیت بد در مصرف‌كنندگان خلاصه نمی‌شود. بلكه مشكل اصلی از آن جا شروع می‌شود كه پای عده‌ای خارج از اهالی بسته بندی به این صنعـت بـاز مـی‌شـود. البتـه نه برای سرمایه‌گذاری كه برای قانون‌گذاری و ایجاد ضابطه های ریز و درشت. قانون چیز خوبی است به شرطی كه در جریان تدوین حدود و قانون همه طرفهای صالح ذی‌نفع به صورت فعال حضور داشته باشند. تخلف در بسته‌بندی تنها در حوزه مواد غذایی و سلامت مصرف‌كننده نیست. یك جامعه صنفی مانند یك خانواده است كه مسائل گوناگونی را در خود دارد. ضمن این كه پیش كشیدن بحث تخلف تنها یك مثال واضح برای معضلات درون صنفی است. اگر نه ضرورت وجودی نظامهای صنفی هیچ گاه محدود به بحث تخلفات نبوده و نیست. گفتنـی اسـت استفـاده از واژه صنـف در این مطلب طبق تعاریف اداری و دولتی آن كه در نهایت به مجمع امور صنفی بازمی‌گردد نمی‌باشد. اتفاقا یكی از كانونهای مشكلات همین تمایز بحث صنف و صنعت البته از جنبه اداری آن است. در این جا هدف از كاربرد واژه صنف كمك گرفتن از این كلمه برای جمع‌بندی تلاشهای همه دست‌اندركاران بسته‌بندی است كه نتیجه مشتركی در ذهن و دید عامه دارد و آن ”بسته‌بندی“ است. هشیار باشیم با آن كه دست‌اندركاران صنعت بسته‌بندی هر كدام كم و بیش یك واحد تولیدی یا خدماتی محسوب می‌شوند كه در گرایشهای متنوعی از صنعت فعالیت می‌كنند اما نوع نقش بسته بندی در عرصه تولید به شكلی است كه تصمیم‌گیری در بسیاری از موضوعات مربوط به چرخه تولید و عرضه می‌تواند همه بخش بسته‌بندی را تحت تاثیر قرار دهد. برای مثال بسیاری از تصمیمات مربوط به بهداشت كالاهای تولیدی رابطه‌ای مستقیم با موضوع بسته‌بندی داشته و می‌تواند موجهایی را وارد این صنعت كند. در این راستا عده‌ای از اهالی بسته‌بندی خوشبخت و عده‌ای نیز بدبخت می‌شوند. از طرفی نمی‌توان گفت همه این موجها مثبت و بجا بوده‌اند. شاید فردا عده‌ای دیگر از زحمتكشان بخش بسته‌بندی گرفتار یكی از موجهای ویرانگری شوند كه از بیرون صنف به آن وارد می‌شود. از آن جا كه بسته‌بندی راجع به هر چیزی می‌تواند معنی شود و از آن جا كه این مفهوم، صنایع و حرفه‌های گوناگون و گاهی متضادی را زیر چتر خود دارد همواره در همگرایی دچار مشكل بوده است. این موضوع باعث شده هر از چندگاهی مدیر یا كارشناسی كه تازه از راه رسیده با دیدن چندی از معضلات موجود هیجان‌زده شده از طریق تریبونهایی كه همیشه برای دولت موجود است به اظهار عقیده و باید و نباید بپردازد. دست‌اندركاران بخش بسته‌بندی باید بدانند كه هر چه به لطف زحمات و سرمایه ایشان ضرورت و كیفیت بسته‌بندی در كشور بیشتر توسعه می‌یابد واقعیتی به نام بسته‌بندی عیان‌تر شده و عده بیشتری علاقمند به اظهار نظر در آن می‌شوند و البته بسیاری از ایشان قصد انقلاب در این بخش را دارند! هـر چـه دست‌اندركاران بخش بسته‌بندی و قدیمیهای آن دیرتر به فكر همگرایی و اصلاح صنف خود بپردازند تعداد و قدمت تصمیم‌گیرانی كه از بیرون گود برای ایشان تعیین تكلیف مـی‌كـنـنـد بـیـشـتـر شـده و بعضی قوانین و سلیقه‌ها نهادینه می‌شوند. صنایع بسته‌بندی پیش از این نیز موضوع متولی غیر خودی را تجربه كرده‌اند. عدم همگرایی میان اهالی یك صنف یا منطقه فـرصـت خـوبـی اسـت بـرای غـیر خودی‌هایی كه با روشهای گوناگون به حكمیت پرداخته و احكام سلیقه‌ای صادر كنند. بسته‌بندی یك مفهوم كلی و نسبی است. نشانه‌ها و حد و مرز مطلق ندارد. بخش بسته‌بندی از صنایع و حرفه‌های گوناگونی تشكیل شده كه هر كدام راه خود را می‌روند اما تركیب آنها یك نام دارد و آن ”بسته‌بندی“ است. به عبارت دیگر با آن كه قوانین بازار، استانداردها و كنترل كیفی محصولات هر یك از صنایعی كـه بـه بسته‌بندی مربوط می‌شوند منحصر به همان صنعت هستند اما به دلیل تركیبهای متفاوتی كه می‌توان از این مجموعه به دست آورد نیاز به یك نظام و كنترل نیز در چارچوب كلی بسته‌بندی احساس می‌شود. اما این تنها بخش از صنعت و خدمات در یك كشور نیست كه دچار این تنوع است. صنعت ساختمان نیز مجموعه‌ای است از محصولات و تخصصهای متفاوت كه تركیب آنها چیزی به نام ساختمان است. تركیب نقش اول را در بسته‌بندی و ساختمان ایفا می‌كند. آیا به جز این است كه یكی از سازمانهای مسئول در برابر بـحـثـهای كیفی ساخت و ساز همین سازمان نظام مهندسی سـاخـتـمـان است؟ زیرا ساختمان محصولی است از تركیب عـنـاصـری مـتفاوت كه با كیفیتهایی متفاوت جمع شده و با روشهای متفاوتی با یكدیگر تركیب می‌شوند. این مجموعه از طراحی خیال‌انگیز یك فضای سه‌بعدی تا كیفیت لوله‌های به كار رفته برای فاضلاب را شامل می‌شود. در واقــع تــركـیــب ایــن عـنــاصـر از مـعـنـوی تـا مـادی و پدیدآورندگان آنها را تشكلی سازماندهی می‌كند. آن تشكل یك سازمان نظام مهندسی است. مـعـضـل اصلـی بـسـتـه‌بـندی كیفیت عناصر تشكیل‌دهنده نـیـسـت. مـعـضـل در تـركـیـب عـنـاصـر اسـت. نـمی‌توان تمام مقواسازی‌ها را واداشت تحت یك استاندارد خاص مقوا تولید كـنند. بلكه بر استاندارد تركیبات بسته‌ای كه در آن از مقوا استفاده می‌شود باید نظارت كرد. بسته‌بندی نیاز به سازمان نظام بسته‌بندی دارد تا بر تركیبی كه به نام بسته‌بندی معرفی می‌شود نظارت كند. تنها در قالب چنین سازمانی است كه می‌توان سطح عمومی‌بسته‌بندی را رشد داد. سازمان نظام بسته‌بندی از بازی خوردن دست‌اندركاران بسته‌بندی توسط این اداره و آن اداره دولتی جلوگیری می‌كند و یا از شدت آن می‌كاهد. این یك واقعیت است كه خود دولت نیز در مواجهه با بخش بسته‌بندی دچار سرگردانی است. یعنی دولت برای وضع قوانین درباره بسته‌بندی نمی‌تواند همه طرفهای ذی‌نفع در قضیه را شناخته و طرف مشورت قرار دهد. از این جهت است كه گاهی مصوبات و ابلاغیه‌های بعضی موسسات و سازمانهای دولتی مورد پذیرش همه طرفهای صلاحیت‌دار بسته‌بندی نیستند. سـازمـان نـظـام بـسته‌بندی در ایجاد یكپارچگی و حركت هدفمند و برنامه‌دار بخش بسته‌بندی كشور بسیار موثر خواهد بود. كشور ما پیش از این نیز سازمانهایی از این دست را تجربه كرده و در حال بهره‌برداری از آنها است. با وجود اختلافاتی كه بین بخش بسته‌بندی با بخش ساختمان یا پزشكی كشور وجود دارد با این حال می‌توان از مدل تشكیلات سازمانی و روش اداره این سازمانها و تجربه‌های موجود در آنها برای ایجاد و راهبری سازمان نظام بسته‌بندی كشور بهره گرفت. سازمان نظام بسته‌بندی بهترین جایگاه برای اصلاح امور كلـی مـربـوط بـه بـسـتـه‌بـنـدی در كـشور است كه با حضور سرمایه‌های علمی و عملی این بخش فراگیر و در كنار نمایندگانی از سازمانهای دولتی مربوطه شكل می‌گیرد. ماهنامه صنعت بسته‌بندی دست‌اندركاران بخش بسته‌بندی كـشور و سازمانهای دولتی مربوط به این موضوع را برای تشكیل سازمان نظام بسته‌بندی دعوت می‌كند. -------------------------------------- 1- ماهنامه صنعت بسته‌بندی سرمقاله شماره 36 ”بسته‌بندی داخلی كلاهی گشاد بر سر مصرف‌كننده!“
طراحی وب سایتفروشگاه اینترنتیطراحی فروشگاه اینترنتیسیستم مدیریت تعمیر و نگهداریسامانه تعمیر و نگهداری PM سامانه جمع آوری شناسنامه کامپیوتر سیستم جمع آوری شناسنامه کامپیوتر سیستم مدیریت کلان IT طراحی وب سایت آزانس املاک وب سایت مشاورین املاک طراحی پورتال سازمانی سامانه تجمیع پاساژ آنلاین پاساژ مجازی