متنی كه در ادامه می‌آید به عنوان سرمقاله شماره 84 ماهنامه صنعت بسته‌بندی به چاپ رسیده است
بسیار باعث خوشوقتی است كه هر روز در دفتر ماهنامه صنعت بسته‌بندی خبری از ابـراز علاقه دارندگان سرمایه نسبت به سرمایه‌گذاری در صنعت بسته‌بندی می‌شنویم. بسیاری از این عزیزان كه در دفتر ماهنامه حضور می‌یابند با طرح‌هایی در سر صحبت از ورود به صنعت بسته‌بندی می‌كنند.
در میان ایشان از سرمایه سه میلیون تومانی تا نیم میلیاردی وجود دارد. همه ایشان با جدیت و امید‌بسیار راجع به طرح خود صحبت می‌كنند و اطلاعات تكمیلی خود را از من می‌خواهند. صرف نظر از معدود سرمایه‌گذارانی كه علاقمند به ورود در بخش تولید مواد و لوازم بسته‌بندی هستند (ایشان تا حدی با صنعت بسته‌بندی آشنایی دارند) وجه مشترك بسیاری از داوطلبان سرمایه‌گذاری، بسته‌بندی كالاهای عمومی بخصوص مواد غذایی و خشكبار است.
نكته‌ای كه اغلب این عزیزان از آن غافل می‌شوند این است كه وقتی كالایی را بسته‌بندی كرده و به بازار ارائه می‌كنیم در واقع وارد چرخه تولید و عرضه شده و باید تابع تمام قوانین تولید و عرضه باشیم. بخشی از این قوانین همان مجوزها و پروانه‌هایی است كه اگر آنها را نداشته‌باشیم درب كارخانه‌مان را می‌بندند و خودمان نیز باید در دادگاه جوابگو باشیم. برای مثال جمعی از علاقمندان به سرمایه‌گذاری در بخش بسته‌بندی مواد غذایی از الزامات بهداشتی و لزوم اخذ پروانه بهداشت برای محصول نهایی خود غافل هستند. جمعی به طور جدی در خصوص محاسبات تولید مشكل دارند و از نحوه تامین‌مواد اولیه مورد استفاده در بسته‌بندی كالای خود شناخت و اطلاعی ندارند و البته متاسفانه تحقیقی هم نكرده‌اند.
این موضوع درباره شناخت از قوائد بازار و چارچوبهای عرضه كالا نیز صدق می‌كند. عزیزی كه با سرمایه چندصد میلیونی در حال ورود به صنعت تولید مواد غذایی بسته‌بندی شده بود پس از مطلع شدن از واقعیتهای مربوط به چرخه عرضه كالا و دریافت پول آن كه در مجموع آن را سرمایه درگردش می‌نامیم به طور جدی تصمیم به مطالعه مجدد پروژه گرفت. زیرا متوجه شد به دلیل نوع كالایی كه انتخاب كرده بود می‌باید مبلغی معادل اصل سرمایه خود را تنها در گردش داشته‌باشد تا بتواند خود را در بازار نگه دارد.
در مجموع به عزیرانی كه با علاقه و صداقت تصمیم دارند بخشی از نعمات موجود در كشور را به نظم دراورده و با رعایت اصول و زیبایی‌های بسته‌بندی به بازار داخل یا خارج عرضه كنند یادآوری می‌كنیم به محض حضور در بازار به عنوان صاحب كالا و تولیدكننده آن شناخته‌شده و تمامی‌تبعات خوب و بد آن را باید جوابگو باشند همان طور كه سایر نامهای شناخته‌شده در بازار به این موضوع تن داده‌اند.
تصمیم‌گیری در باره نام تجاری، اخذ مجوزهای بهداشتی و صنعتی و بازرگانی مربوط به واحد تولیدی و كالای آن، تبلیغات موثر و كافی در بازار، توان پاسخگویی به شبكه‌های پخش و توزیع كالا، توان پاسخگویی در برابر هر نوع مشكل كیفی احتمالی و اختصاص مبلغی به عنوان سرمایه در گردش تنها الزامات برجسته و مشهود چنین سرمایه‌گذاری‌هایی است. برای ورود به این عرصه‌ها هدف و برنامه دقیق لازم است.