متن زیر چكیده می باشد، برای دریافت متن كامل مقاله بر روی فایل مقاله كلیك كنید

 زمینه و هدف: شرایط شغلی و وضعیت بدنی هنگام كار، از جمله عوامل خطرزای مهمی است كه میزان ابتلا به واریس را افزایش می دهد. ایستادن های طولانی مدت، نشستن های طولانی، حالت های فیزیكی خسته كننده در حین انجام كار توسط پرستار اجتناب ناپذیرند. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع واریس وریدهای اندام تحتانی و ارتباط آن با برخی عوامل خطر در پرستاران شاغل در بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم پزشكی بیرجند انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 124 نفر از پرستاران مونث شاغل در بیمارستانهای امام رضا (ع) و ولی عصر (عج) (اعم از پرستار و بهیار) كه مایل به شركت در پژوهش بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. به تك تك نمونه ها در محیط كار مراجعه شد و با انجام معاینه و تعیین وضعیت وریدهای اندام تحتانی، شدت واریس با استفاده از معیار CEAP مشخص و در فرم مربوطه ثبت گردید. وزن و قد نمونه ها نیز اندازه گیری شد و پرسشنامه اطلاعات فردی و بررسی سایر متغیرها تكمیل گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده آزمون های Chi-Square، Exact Fisher و آنالیز واریانس یك طرفه در سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: از 124 نفر، %71.8 پرستار و %28.2 بهیار بودند. میانگین سنی این افراد 32.7 سال و میانگین سابقه كار آنها 10.3 سال بود. میانگین وزن و قد نمونه ها به ترتیب 62.02 كیلوگرم و 159.12 سانتیمتر بود. سطح سواد %68.3 لیسانس، %30.9 دیپلم و %1.6 بالاتر از لیسانس بود. %87.8 از این افراد متاهل بودند. %43.5 واریس خفیف، %18.5 واریس متوسط و %3.2 واریس شدید داشتند؛ %34.7 نیز واریس نداشتند. ارتباط بین شدت واریس و رده شغلی (P=0.00)، تعداد حاملگی (P=0.00) و تعداد زایمان (P=0.00)، وضعیت تاهل (P=0.05)، سطح سواد (P=0.00)، وزن (P=0.01)، سابقه كار (P=0.00)، مدت زمان سرپا ایستادن (P=0.00)، نشستن (P=0.00) و راه رفتن حین انجام كار (P=0.05)، بلندكردن اشیای سنگین بیرون از محیط كار (P=0.00) معنی دار بود ولی بین شدت واریس و تعداد ساعات كار در ماه، قد و تعداد سقط ارتباط معنی داری وجود نداشت.
نتیجه گیری: با توجه به این كه شدت واریس با سابقه كار و همچنین وضعیت بدنی حین انجام كار در ارتباط است و از طرفی واریس اندام تحتانی یكی از عوامل خطر اختلالات ترومبوتیك است و باعث ایجاد ناراحتی های جسمی و روحی فراوانی می شود و در نهایت بر بازده كاری فرد تاثیر می گذارد، لازم است برای كنترل عوامل خطر و پیشگیری از این عارضه در پرستاران، برنامه ریزی شود.