متن زیر چكیده می باشد، برای دریافت متن كامل مقاله بر روی فایل مقاله كلیك كنید

(انگلیسی)
 به منظور یافتن سورفاكتانتهای مناسب برای افزایش حلالیت اسیدچرب در محیط آبی، سورفاكتانت های غیر یونی شامل تویین 85،80،60،40،20 ، پلی اتیلن گلیكول 600،400،300،200 ، دی اتیلن گلیكول دی متیل اتر(دی گلایم)، تریتون x-100 ، تتراهیدروفوران و دی اكسان به محیط پایه تولید اریترومایسین اضافه شد. همچنین سورفکتانتهای فوق به محیط پایه دارای پالمیتیك اسید نیز اضافه شد. اثرات سورفکتانتها بر روی مورفولوژی Saccharopolyspora erythraea و تولید اریترومایسین ارزیابی شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد، تویین20 و تریتون X-100 باعث تجزیه میسلیوم ها شده است. اما در محیط کشت دارای سورفاكتانت های دیگر، هیف ها به شکل رویشی باقی ماندند. در محیطهای پلی اتیلن گلیكول600،400،200 ؛ تویین 40 و تتراهیدروفوران هیچ اثر مثبت یا منفی در تولید اریترومایسین مشاهده نشد. ولی افزودن تریتونX-100 و دی اكسان به محیط، تولید اریترومایسین را به میزان 9/9 و3/1 نسبت به محیط شاهد كاهش داده است. در محیط های واجد پلی اتیلن گلیكول200 ،400 و600 ، تویین60 ،80 و 85 و دی گلایم تولید اریترومایسین به ترتیب 3/1، 5/1، 0/2، 4/1، 4/1، 3/1 و 3/1 برابر بیشتر از محیط شاهد بوده است. تولید اریترومایسین در محیط دارای اسید پالمیتیك 62/1 برابر كمتر از محیط شاهد بوده است. در هر صورت اثر اسید پالمیتیك در تولید اریترومایسین در حضور سورفاكتانت ها متفاوت بوده است. تولید اریترومایسین در محیط دارای پالمیتیك اسید به همراه پلی اتیلن گلیكول400 و همچنین پالمیتیك اسید و پلی اتیلن گلیكول600 بیشتر از تولید اریترومایسین در واجد اسید پالمیتیك (بدون سورفاكتانت) بوده است. ولی اریترومایسین تولید شده در محیط دارای تویین40، 60، 80 و 85 ، تتراهیدروفوران و دی گلایم كمتر از تولید اریترومایسین در محیط شاهد (بدون افزودن سورفاكتانت) بوده است.