نتایج پژوهش جدیدی نشان می‌دهد فعالیت‌های انسانی از اوایل قرن بیستم در حال تغییر الگوهای خشکسالی و بارش باران بوده است. پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند که خشکی در بسیاری از مناطق بدتر خواهد شد؛ موضوعی که پیامدهای تامل‌برانگیزی برای تغذیه‌ی میلیاردها فرد ساکن زمین دارد. در مقاله‌ی جدید الگوهای بلندمدت سطوح رطوبت خاک در مناطق مختلف جهان نظیر آمریکای شمالی، آمریکای مرکزی، اوراسیا و منطقه‌ی مدیترانه مورد ردیابی قرار گرفته است. پژوهشگران شاهد ردپای انسان در تولید گازهای گلخانه‌ای بودند که قدمت آن حتی به 1900 برمی‌گردد.
دانشمندان دیرزمانی است که می‌دانند از این نقطه‌ی زمانی، به‌طور کلی دمای زمین درحال افزایش بوده است اما پژوهش جدید نشان می‌دهد که اثرات حاصل از آن گرمایش، خشک‌تر شدن خاک در برخی مناطق و مرطوب‌تر شدن خاک در مناطق دیگر بوده است. دانشمندان علوم اقلیمی می‌گویند در جهان در حال گرم شدن، قسمت‌های خشک سیاره خشک‌تر و قسمت‌های مرطوب، مرطوب‌تر خواهد شد. کیت مارول، دانشمند اقلیم‌شناس مؤسسه‌ی گودارد ناسا و دانشگاه کلمبیا و نویسنده‌ی گزارش اخیر می‌گوید:
تغییرات اقلیمی موضوع جدیدی نیست؛ اما پژوهش جدید، فعالیت‌های انسانی را که موجب تغییرات اقلیمی شده است، با وقوع خشکسالی‌ها پیوند می‌زند.
در مطالعه‌ی جدید که در نشریه‌ی nature منتشر شده است، پژوهشگران مدل‌های کامپیوتری را با آرشیو حلقه‌های درختان ترکیب کردند. اطلاعات مربوط‌به حلقه‌های درختان نشان‌دهنده‌ی سابقه‌ی خشکسالی‌ها نیز است. مارول بر این نکته تاکید می‌کند که ما نمی‌گوییم که شاهد یک اثر تاریخی بودیم ولی پژوهش ما اثرات حاصل از فعالیت‌های انسانی را از تغییرات طبیعی آب‌و‌هوا و اقلیم مجزا می‌کند. بنجامین کوک، نویسنده‌ی همکار این مطالعه می‌گوید:
نتیجه این است که ما درحال درک فرایندهای بنیادین و تاثیر اساسی تغییرات اقلیمی روی خشکسالی هستیم.
در این رابطه و در فاصله‌ی بین سال 1900 تا قرن 21، سه دوره‌ی زمانی متمایز شناسایی شد. اولین دوره یک دوره‌ی گرمایش زمین در نیمه‌ی نخست قرن بیستم است که نشان‌دهنده‌ی تاثیر قابل‌توجه انسان روی تغییرات اقلیمی است. دومین دوره در فاصله‌ی سال‌های 1950 تا 1975 اتفاق افتاده بود که در آن کاهش خشکسالی دیده می‌شد و سیگنال نشان‌دهنده‌ی تاثیرات انسانی گل‌آلود شده بود. در این رابطه، دانشمندان می‌گویند که این امر احتمالا ناشی از انتشارات آئروسلی آلاینده‌هایی نظیر اکسیدهای گوگرد بوده است. این ذرات که در دود وجود دارند، می‌توانند مقداری از نور خورشید را در راه رسیدن به زمین بلوکه کنند و روی الگوهای آب‌و‌هوایی تاثیر بگذارند.
پس از آن، مجددا سیگنال تغییرات اقلیمی ناشی از انسان در دهه‌ی 1980 افزایش یافت. علت این امر احتمالا اعمال محدودیت‌هایی روی انتشار آلودگی در کشور آمریکا و توافق‌هایی برای کاهش میزان انتشار آئروسل در سرتاسر جهان بوده است. این تاثیر از سال 2000 آشکارتر هم بود. دکتر کوک گفت:
دوره‌ی خنکی نسبی و کاهش سیگنال‌های اقلیمی ناشی از انسان نشان می‌دهد که در این رابطه باید مطالعات بیشتری انجام شود.
او خاطرنشان می‌کند که یکی از پیشنهادها برای مبارزه با اثرات تغییرات اقلیمی اسپری کردن آئروسل‌های حاوی سولفات در اتمسفر فوقانی است؛ فرایندی شبیه همان چیزی که در جریان دوره‌ی میانی مطالعه اتفاق افتاد. او گفت:
این نوعی از یک آزمایش اتفاقی مهندسی زمین در اواسط قرن بیستم بود.
یکی از راه‌های تشخیص سیگنال‌های اقلیمی ناشی از انسان، مطالعه مناطق مختلف جهان است. پژوهشگران دریافتند که سه منطقه از جهان (استرالیا، مکزیک و منطقه‌ی مدیترانه)، حتی اگر واکنش‌های متفاوتی دربرابر پدیده‌های بزرگی چون ال‌نینو نشان می‌دادند ولی همه در حال خشک شدن بودند. آن‌ها در مقاله‌ی خود نوشتند:
این امر بدان معنا است که خشک شدن هم‌زمان این سه منطقه نمی‌توانست به‌صورت اتفاقی و به‌علت تغییرپذیری اقلیمی طبیعی رخ داده باشد.
دریاچه پاول که آب نوادا، آریزونا و کالیفرنیا را تأمین می‌کند، در سال 2015. زمین سمت راست وقتی این دریاچه پر از آب است غرق آب می‌شود؛ خشکسالی و عقب‌نشینی سطح آب را به‌میزان قابل‌توجهی پایین آورده است
پژوهشگران می‌گویند با رشد اثرات حاصل از تغییرات اقلیمی، خشک شدن‌های بیشتری اتفاق خواهد افتاد. بسیاری از مناطقی که در مسیر خشکسالی قرار گرفته‌اند، از مراکز اصلی کشاورزی هستند و پیامدهای انسانی حاصل از این خشکسالی‌ها در آمریکای شمالی و اوراسیا شدید خواهد بود. ابیگیل سوان، دانشمند اقلیم‌شناس دانشگاه واشنگتن که در پژوهش حاضر مشارکتی نداشته است، می‌گوید:
این مطالعه نشان‌دهنده‌ی راهی خلاقانه برای بهره‌گیری از اطلاعات خصوصا از دوره‌های اولیه‌ی قرن است برای اینکه بفهمیم علت خشکسالی‌های گذشته چه چیزی بوده است.
فردریکه اوتو از مؤسسه‌ی تغییرات زیست‌محیطی دانشگاه آکسفورد می‌گوید:
اگرچه پیام اصلی تغییرات اقلیمی تغییر نکرده است، ولی ما در مسیر درک معنای تغییرات اقلیمی در جوامع خود هستیم و درمی‌یابیم که چگونه گرمایش جهانی متغیرهای محلی مرتبط با امنیت غذایی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند. تغییرات اقلیمی در همین‌جا در حال اتفاق افتادن است و چیزی نیست که ما بتوانیم آن را نادیده بگیریم و از عهد‌ه‌ی آن برآییم.