تصاویر ارسالی کاوشگر کنجکاوی از سطح مریخ نشان دهنده مختصات گوناگون زمین شناختی و نقشه برداری این کره است. دانشمندان توانسته اند درباره آتشفشان های بزرگ، دره های عمیق، تپه های شنی وسیع و کوههای مرتفع روی پوسته مریخ اطلاعاتی بدست آورند.

صحرای گوبلین در پارک دولتی یوتا، مشخصاتی شبیه مریخ دارد. در آن اثری از پوشش گیاهی و آب نیست و تنها صخره و ماسه وجود دارد. فرسایش طبیعی موجب ساخته شدن تخت سنگ هایی شبیه قارچ در زمین شده است.

انجمن مریخ با انتخاب این منطقه می خواهد شرایطی شبیه کره مریخ را بازسازی کند. شش دانشجو با شرکت در یک پژوهش علمی، پانزده روز در یک ایستگاه خودکفا زندگی می کنند.

فرمانده این ماموریت می گوید: «برآمدگی های موجود در اینجا سرشار از اکسید آهن است. منطقه کاملا قرمز و تپه ای و بسیار شبیه مریخ است.» در حالیکه سرما بزرگترین چالش پژوهشگران مریخ است و دمای این سیاره در شب به منهای شصت درجه می رسد، در اینجا چالش اصلی گرما است.

دانشجویان باید هر روز، مانند فضانوردان وظایفی علمی انجام دهند. به عنوان مثال آنها باید اندازه گیری بستر رودخانه خشکی که در سراسر مریخ ادامه دارد را انجام دهند و باید به نمونه برداری از خاک آن بپردازند. امری که در سطح لغزان و پودر مانند آن کار ساده ای نیست.

ایستگاه شامل یک بخش محل زندگی و آزمایشگاه زیست شناسی برای تجزیه نمونه ها است. زیست شناس گروه می گوید: «من با کاشت نمونه ها در محیط های مختلف و انجام آزمایش، آنها را شناسایی می کنم. الویت ما این است که بفهمیم چه باکتری هایی را ممکن است در مریخ پیدا کنیم. بدیهی است که در سطح سیاره به دلیل تشعشات یونی شدید، حیات وجود ندارد. اما چند متر زیر زمین ممکن است باکتری وجود داشته باشد.»

محیط زندگی دانشجویان، به شکل دایره و شبیه زندگی در فضاپیمایی است که ممکن است روزی در آینده بر سطح مریخ فرود آید. شعاع دایره محیط زندگی آنها هشت متر است و صد متر مربع فضای مسکونی آن در دو طبقه تقسیم شده است. محیط داخلی بسیار ساده است و تغذیه فضانوردان غذای خشک جیره بندی ویژه فضانوردان است. تنها فضای خصوصی توالت های کوچک است. 
هدف این ماموریت پیدا کردن بهترین شیوه های اکتشاف در مریخ است و چگونگی گذراندن زندگی روزمره بخش بسیار مهمی از این تجربه است.