سحابی اسکیمو در سال 1787 توسط ستاره شناس نامدار، ویلیام هرشل یافته شد. این سحابی که به نام ngc 2392 هم شناخته می شود، از چشم انداز زمین همانند سر یک انسان دیده می شود که با کلاهی از پوست حیوان در بر گرفته شده.

در سال 200، تلسکوپ فضایی هابل در محدوده ی نور دیدنی (مریی) از سحابی اسکیمو عکس گرفت. در سال 2007 هم رصدخانه ی فضایی پرتو ایکس چاندرا در محدوده ی پرتوهای x تصویر آن را ثبت نمود.

تصویر زیر که همین هفته ی پیش منتشر شد، یک همگذاری "نور دیدنی-پرتو x" از این دو عکس است که در آن، پرتوهای x از گاز داغ میانی گسیلیده اند و آن بخش را به رنگ صورتی نشان می دهند.

از چشم انداز فضا، این سحابی ابرهای گازی بسیار پیچیده ای را به نمایش می گذارد که هنوز کاملا شناخته نشده اند. 

سحابی اسکیمو آشکارا یک سحابی سیاره ای (سیاره نما) است، و گازهایی که در این عکس دیده می شوند، تنها همین 10 هزار سال پیش لایه های بیرونی یک ستاره ی خورشیدسان را تشکیل می داده اند. رشته های بخش های درونی که در این عکس می بینید هم توسط بادهای نیرومند ذرات که از ستاره ی مرکزی دمیده بیرون زده اند. قرص بیرونی، رشته هایی نارنجی رنگ با درازای نامعمول را در بر دارد.

سحابی اسکیمو در حدود 1/3 سال نوری گستردگی دارد و در کهکشان راه شیری خودمان، 3000 سال نوری دورتر از زمین، و در راستای صورت فلکی دوپیکر (جوزا) جای دارد.