حل مشکلات حمل و نقل با خودروهای سبیل صورتی
پژوهشگران روش‌های تازه‌ای را برای رفع مشکل حمل و نقل عمومی با استفاده از سامانه
همتا به همتا (p2p) راه‌اندازی کرده‌اند. روشی که پیش از این برای انتقال مستقیم
فایل بین کاربران یک شبکه کاربرد داشت.
حدود ده سال پیش یک سایت به اشتراک‌گذاری موسیقی به نام نپستر napster جنجال‌برانگیز شد. این سایت اجازه می‌داد که
کاربران قطعات موسیقی را با هم رد و بدل کنند
سایت نپستر در نهایت تعطیل شد. شرکت "راکسیو" در سال 2002 این شرکت ورشکسته را
خرید و آن را به یک مرکز دانلود قانونی و پولی ترانه‌های موسیقی از اینترنت بدل
کرد. اما ایده ارتباط مستقیم کاربران برای رد و بدل کردن فایل هنوز در اشکال مختلف
برقرار و زنده است.
سان‌فرانسیسکو شهری پر از پستی و بلندی است. همین موضوع رفت و آمد در این شهر
غیرمسطح را دشوار کرده است.
بر خلاف اروپا، سامانه حمل و نقل عمومی در ایالات متحده آمریکا و به ویژه ایالت
کالیفرنیا نامرتب است و تضمینی وجود ندارد که افراد به موقع به مقصد برسند. استفاده
از تاکسی هم بسیار گران تمام می‌شود.
خوشبختانه سان‌فرانسیسکو در کنار همه این همه پستی و بلندی‌ها، مرکز شرکت‌های
نوپا و به اصطلاح startup است که با ایده‌های جدید و با استفاده از فناوری‌های نو
برای حل این معضل نیز تلاش می‌کنند.
یکی از آخرین تلاش‌ها سایت‌های مختلف (peer to peer sharing) یا همان
اشتراک‌گذاری همتا به همتا است.
سایت لیکویید liquid با
دوچرخه‌سواران سر و کار دارد و دوچرخه‌داران را با کسانی که به دنبال اجاره دوچرخه
هستند، مرتبط می‌کند.
پس از نام‌نویسی در این سایت از راه شناسه توییتر یا فیس‌بوک، باید مکان خود را
وارد کنید. این سایت سیاهه‌ای از دوچرخه‌های آماده برای اجاره در منطقه دور و بر
شما را برایتان فراهم می‌آورد که می‌توانید به صاحبان آنها پیام بفرستید.
دوچرخه‌ها به هنگام نام‌نویسی یک بررسی کلی فنی می‌شوند اما تضمینی برای سالم
بودن همه آنها وجود ندارد.
مایکل کوهن یکی از دوچرخه‌دارانی که با استفاده از این سامانه دوچرخه خود را
کرایه می‌دهد می‌گوید: «به نظرم کرایه کردن دوچرخه از فرد بسیار جالب‌تر از کرایه
آن از مغازه است. من خیلی وقت‌ها درباره چگونگی استفاده از دوچرخه و مسیریابی به
آنها توصیه‌هایی می‌کنم یا اجازه می‌دهم پیش از کرایه دور کوتاهی با آن بزنند».
هزینه کرایه دوچرخه از فرد معمولاً از مغازه بسیار پایین‌تر است. کاربران روزانه
چیزی حدود 20 دلار می‌پردازند و گاهی صاحب دوچرخه کسی است مثل مایکل که کلاه، لباس
و نقشه هم در کنار دوچرخه می‌دهد.
شرکت لیکویید امیدوار است که همین روابط دوستانه میان افراد باعث موفقیت کارشان
شود.
جفری نوه از بخش فنی شرکت لیکویید می‌گوید: «در بیشتر موارد دو طرف با هم دوست
می‌شوند و اگر کرایه‌کننده تازه‌وارد باشد، جاهایی را که برای خرید یا غذا خوردن
مناسب‌تر است به او معرفی می‌شود».
لیکویید برای ادامه کار هنوز به نام‌نویسی افراد بیشتری نیاز دارد. در حال حاضر
فقط 100 دوچرخه در سان‌فرانسیسکو و 650 دستگاه در سایر نقاط آمریکا فهرست
شده‌اند.
این شرکت صدها دوچرخه در 80 کشور دیگر هم در فهرستش دارد اما بنیان‌گذاران
لیکویید تصمیم دارند پیش از هر چیز کار در آمریکا را به سرانجام برسانند و سپس به
سراغ کشورهای دیگر بروند.
اولویت برای آنان امنیت و ایجاد اعتماد است. جفری نوه در این زمینه توضیح
می‌دهد: «ما مشخصات کارت بانکی کرایه‌کننده را تا وقتی که دوچرخه سالم به صاحبش
برگردانده شود، نگاه می‌داریم. در عین حال نوعی بیمه دوچرخه داریم که به صاحبان
دوچرخه پیشنهاد می‌دهیم تا خیالشان راحت‌تر باشد».
اشتراک خودرو
اما این نوآوری تنها به دوچرخه‌ها محدود نمی‌شود. شرکت‌های مشابه دیگری هستند که
با همین سامانه کار می‌کنند تا افراد غیر از دوچرخه بتوانند خودروهایشان را با هم
شریک شوند.
برای کرایه خودروی کسی که نزدیک شما است، می‌توانید به سایت ویلز weelz یا گت اراوند get around و یا ریلی رایدز relay rides بروید. در فهرست آنها از خودروهای معمولی
تا نمونه‌های بسیار مدرن و لوکس هم دیده می‌شود.
در عین حال اگر علاقه‌ای به رانندگی نداشته باشید هم می‌توانید از خدمات مشابه
استفاده کنید.
خودروهای سیبیل صورتی
هشتاد درصد صندلی خودروهایی که روزانه رفت و آمد می‌کنند، بدون سرنشین هستند و
این فرصت خوبی برای کاهش ترافیک و آلودگی هوا و همین‌طور کمک مالی به راننده‌ها
است.
سایدکار
side car، تیکنگو tickengo و لیفت lyft خدماتی ارایه می‌دهند که بتوانید با کمک یک
برنامه موبایلی، خودرو را با دیگران شریک شوید.
پس از اجرای این برنامه خودروهای روی نقشه را که در اطرافتان قرار دارد بررسی و
یکی را برمی‌گزینید. سپس درخواست خود را به راننده می‌فرستید. اپلیکیشن راننده را
به سوی شما هدایت می‌کند تا شما را سوار کند.
یکی از این شرکت‌ها برای آب شدن سریع‌تر یخ بین راننده و مسافر، با یک سبیل
صورتی‌رنگ، ظاهری خنده‌دار به خودروها داده است.
کارا کی هو یکی از رانندگانی است که به این سامانه ملحق شده است. او در حال حاضر
برای کار در سیرک تعلیم می‌بیند و می‌گوید: «من یک شغل خیلی خسته‌کننده داشتم و
تصمیم گرفتم به این سرویس کرایه اتومبیل بپیوندم تا هم درآمد جانبی داشته باشم و هم
تنوعی در زندگی خود بدهم. اما درآمد به حدی بوده که توانسته‌ام شغل اولم را رها
کنم».
پیش از پذیرفتن راننده‌ها در مورد سوابق و قابل اعتماد بودنشان تحقیق می‌شود. به
گفته شرکت تنها 6 درصد إفرادی که درخواست می‌دهند، پذیرفته می‌شوند.
مشکلات قانونی
با وجود پرطرفدار بودن این برنامه‌ها هنوز مشکلات زیادی در راه این شرکت‌ها وجود
دارد. برای مثال هر شرکت بیمه‌ای حاضر نیست راننده‌ها را که این کار حرفه اصلی‌شان
نیست، بیمه کنه.
مسأله دیگر قوانین است. طبق قانون کسی که رسماً راننده تاکسی نیست نمی‌تواند
خدماتی مشابه تاکسی ارایه دهد.
البته این شرکت‌ها راه حل قانونی را هم یافته‌اند به این ترتیب که مسافر مجبور
به پرداخت نرخ مشخصی نیست و تنها به عنوان کمک هر میزان که بخواهد به راننده
می‌پردازد.
با این حال این شرکت‌ها یک بار مجبور به پرداخت 20 هزار دلار جریمه نقدی شده‌اند
چرا که پایشان را در کفش تاکسی‌ها کرده بودند. پس از ثبت به عنوان شرکت به
اشتراک‌گذاری خودرو و اثبات این که کارشان با تاکسی متفاوت است، این مشکل هم حل
شد.
حالا دیگه انتخاب با مردم منطقه است که یک سامانه نیمه‌رسمی اما کارا و به صرفه
حمل و نقل را انتخاب کنند یا در ایستگاه منتظر سامانه‌ای حمل نقل رسمی اما نامنظم
بایستند.