اگرچه نظریات اینشتین بر این پایه هستند كه هیچ چیز قادر به سفر با سرعت بیش از نور نیست، اما دو دانشمند معادلات وی را گسترش داده‌اند تا رویدادهای احتمالی را در صورت امكان‌پذیر بودن عكس این نظریات به نمایش بگذارند.
 
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دانشمندان دانشگاه آدلاید استرالیا با وجود منع واضح برای وجود چنین سرعتی در نظریه نسبیت خاص اینشتین اظهار كرده‌اند كه این نظریه در حقیقت خود را براحتی معطوف توصیفی از سرعت‌های بیشتر از سرعت نور كرده است.
 
نظریه نسبیت خاص كه در سال 1905 توسط اینشتین مطرح شده، از ارتباط مفاهیمی مانند سرعت سخن گفته است. یك ناظر متحرك سرعت یك جسم در حال حركت را متفاوت از آنچه یك ناظر ثابت می‌بیند، اندازه‌گیری می‌كند.
 
علاوه بر آن نسبیت از مفهوم اتساع زمان رونمایی كرده كه طبق آن هر چه سریع‌تر حركت كنیم، زمان آرامتر می‌گذرد. از این رو مسافران بر روی یك فضاپیمای فوق سریع مدت زمان سفر خود را بسیار كمتر از ناظران زمینی درك خواهند كرد.
 
در عین حال اثر نسبیت خاص زمانی كه سرعت نسبی دو انسان یا تفاوت میان سرعتهای مربوطه آنها به بیش از سرعت نور برسد، در هم خواهد شكست. این محققان در پژوهش خود كه در مجله proceedings of the royal society a: mathematical and physical sciences منتشر شده، این نظریه را برای جایگزینی یك سرعت نسبی نامحدود گسترش داده‌اند.

جالب‌تر این كه هیچ یك از معادلات اصلی اینشتین و نه نظریه جدید گسترش یافته، نمی‌توانند اجسام عظیم در حال حركت در سرعت نور را توصیف كنند. در این جا هر دو گروه معادلات به تكینگی‌های ریاضی تجزیه شده‌اند كه ویژگیهای فیزیكی در آن قابل توصیف نیست.

در واقعیت، تكیدگی، جهان را به دو بخش تقسیم می‌كند: جهانی كه همه چیز آهسته‌تر از سرعت نور حركت می‌كند و جهانی كه همه‌چیز از سرعت بیشتری برخوردار است. قوانین فیزیك در این دو عرصه كاملا متفاوت می‌تواند باشد.

از بعضی جهات، جهان پنهان، ماورای سرعت نور بنظر كاملا نامعلوم است. معادلات این محققان نشان داده كه برای مثال با بیشتر شدن سرعت فراصوت یك فضاپیما، احتمالا جرم بیشتری را از دست بدهد و در سرعت نامحدود، جرم آن صفر می‌شود.

اگرچه این دانشمندان علیرغم تكیدگی برای قبول كردن اینكه سرعت نور مانند یك دیوار غیر قابل عبور بوده، آماده نیستند. آنها این مسأله را با عبور از دیوار صوتی مقایسه كرده‌اند. پیش از اینكه چاك ییگر به عنوان اولین انسان با سرعت بیشتر صوت در سال 1947 سفر كند، بسیاری از كارشناسان امكان آن را زیر سوال برده بودند.