رباط های زیرآبی قادر به کنترل از راه دور در مسابقه ناسا
نشت نفت در خلیج مکزیک در سال گذشته توجه بسیاری را به استفاده از رباط
های زیر آبی جلب کرد. این نوع رباط ها که از دور کنترل می شوند، نقش چشم و
دست های مهندسی را بازی می کند که خارج از آب است و سعی در رفع مشکلات فنی
دارد.
روز 18ژوئن، 800 نفر مشتاق به کار بر روی رباط های زیرآبی از سراسر
دنیا در هیوستون تگزاس گردهم آمدند تا در مسابقه ای در آزمایشگاه مرکز
فضایی جانسون شرکت کنند. این آزمایشگاه مکانی است که سازمان ناسا،
فضانوردان خود را در فضایی مجازی که بی وزنی را شبیه سازی می کند تعلیم می
دهد.
این آخرین مرحله برای دانش آموزانی است ماه ها در گیر طراحی، ساخت و آزمایش رباط های زیرآبی کنترل از راه دور بوده اند.
طبق قوانین این مسابقه، طراحان نمی توانند کارکرد رباطشان را مستقیما
مشاهده کنند و تنها تصاویر فرستاده شده از دوربین ها را می بینند. از جمله
کارهایی که هر رباط هر تیم باید انجام دهد، برداشتن یک شیء و حرکت دادن آن
است. این فعالیت ها توسط دوربین های زیرآبی ناسا نظارت می شوند که اغلب
برای تعلیم فضانوردان در این استخر عمیق بکار می روند. این استخر بزرگ که
شبیه بخش هایی از ایستگاه بین المللی فضایی ساخته شده، 23میلیون لیتر آب
را در خود جای داده است.
ساخت و مراقبت از این فناوری های پیچیده، کاری بسیار سخت است و بروز مشکل فنی همواره شرکت کنندگان را تهدید می کند.
میان شرکت کنندگان یومی تنگ 12ساله از مدرسه بین المللی چین در هنگ کنگ
است که می گوید: «در مدرسه خیلی وقت صرف کردیم. بعضی روزها از صبح زود تا
عصر.»
تیم برنده در مسابقه امسال، گروهی از پسرهای مدرسه کاتولیک کارمایکل از
کالیفرنیا بودند. مربی آنها رولف کنستاد می گوید: «بچه ها بسیار سخت کوش
بودند، مدرسه ما یک استخر دارد و همین به ما کمک کرد. ما از ماه نوامبر تا
کنون هر شنبه را وقف کار بر روی این پروژه کردیم.»
این مسابقه که از حمایت مالی مرکز آموزش فناوری های پیشرفته نیروی دریایی برخوردار است، دهمین سال است که برگزار می شود.
اما رباط های زیرآبی کنترلی به خاطر کاربردشان در نشت لوله های نفت در خلیج مکزیک در مسابقه امسال از اهمیت بسیاری برخوردار بودند.
از افرادی که ایده مسابقه امسال را ارائه داد «درو میشل» از جامعه
فناوری های نیروی دریایی است که هر رباط را پیش از ورود به آب بررسی می
کند. به گفته او استفاده از این رباط ها بهتر از کار مستقیم انسان داخل آب
است. وی می گوید: «فرستادن انسان عملی نیست. نمی شود طولانی مدت کار کرد.
میزان دقت پایین و احتمال بروز خطر بالاست.»
او می گوید در عمق زیاد این رباط ها می توانند بسیار بیشتر از آنچه انسان می تواند کار کنند.
از اینگونه رباط ها در تحقیقات دریایی بسیار استفاده می شود، اما صنایع
نفت و گاز از عمده ترین کاربران آنند. صنعت ارتباطات نیز از این رباط ها
برای کار بر روی کابل های زیر دریایی استفاده می کند.
«درو میشل» می گوید این رقابت ها می توانند بهترین فرصت های کاری را در
این زمینه برای این دانش آموزان فراهم آورند و اضافه می کند: «ما از تعدادی
از این دانش آموزان استفاده خواهیم کرد. آنها مهندسانی می شوند که رباط
های آینده را طراحی خواهند کرد.»
مکنزی هیتز 15ساله از تگزاس می تواند یکی از این مهندسین باشد. او می
گوید: «من خیلی به مهندسی برق علاقه دارم. امسال فرصت خوبی برای من شد تا
بیشتر در این مورد یاد بگیرم و از جزئیات سردربیارم.»
مکنزی هیتز در فکر رباط های زبرآبی آینده است که برنامه ریزی شوند تا
مستقل کار کنند و می گوید: «با پیشرفت سریع فناوری ها داریم به این هدف
نزدیک می شیم. بزودی رباط هایی خواهیم داشت خودکار و مستقل.» شاید روزی
برسد که خود رباط ها برنده جایزه شوند. اما در حال حاضر، جوایز به افراد
سخت کوشی اهدا می شود که این رباط ها را می سازند و بکار می گیرند.