10 تا از آلوده ترین شهرهای دنیا !

موسسه بلک اسمیت در گزارش اخیرش 10 تا از آلوده ترین شهر های زمین را معرفی کرده ‌است که اصلا هم متروک نیستند و انسان‌ها و ماشین‌ها در مجاورتشان به یک همزیستی مخاطره‌آمیز تن داده‌اند. اینها عناوین برگزیدگان مسابقه آلوده‌ترین مناطق دنیاست.

مقام اول : سومقاییت، آذربایجان
جمعیت در معرض خطر : 275 هزار نفر
نوع آلاینده : مواد شیمیایی آلی، نفت و فلزات سنگین
منبع آلودگی : تاسیسات صنعتی و پتروشیمی

این شهر که میراث دار بزرگ آلودگی های صنعتی دوران سوسیالیستی است، حدود 275 هزار نفر جمعیت دارد. این شهر که زمانی مرکز توسعه واحدهای شیمیایی بود، آلودگی هایی از نوع فلزات سنگین و مواد شیمیایی سنتزی دارد. حاصل این آلودگی ها آن است که انواع گوناگون سرطان در این شهر به میزان 22 تا 51 درصد بیشتر از اهالی روستاهای اطراف همین شهر است. در نوزادانی که در این شهر به دنیا می آیند انواع متفاوتی از بیماری های ژنتیکی ( از عقب ماندگی های ذهنی تا مشکلات استخوانی ) گزارش شده است. آمار دقیقی از میزان مواد دفع شده خطرناک در این شهر وجود ندارد، ولی برخی از کارشناسان میزان مواد دفع شده سالانه را تا 120 هزارتن انواع مواد سمی ( ازجمله نقره ) گزارش کرده اند.

مقام دوم : لینفن، چین
جمعیت در معرض خطر : 3 میلیون نفر
نوع آلاینده : زغال سنگ و ذرات معلق
منبع آلودگی : خودروها و صنایع

این شهر سه میلیون نفری در استان «شانزی» قرار دارد که بزرگ ترین مرکز استخراج ذغال سنگ است. مشهور است که اهالی این شهر «آب آرسنیک» می نوشند، چرا که میزان «آرسنیک» موجود در آب این شهر بسیار بالاست. در این شهر همچنین آلودگی هوای ناشی از دوده ( که محصول سیستم های گرمایشی ذغال سنگی است ) بسیار زیاد است.

مقام سوم : تیان یینگ، چین
جمعیت در معرض خطر : 140 هزار نفر
نوع آلاینده : سرب و فلزات سنگین دیگر
منبع آلودگی : صنایع استخراج و فراوری فلز

این شهر در مرکز صنایع سرب چین قرار گرفته است. جمعیت این شهر تنها 140 هزار نفر است. غلظت سرب در هوا و آب در این شهر 8 تا 10 برابر استاندارد ملی است و محصولات کشاورزی، باغ ها و مزرعه های اطراف این شهر تا 24 بار بیشتر از حد استاندارد سرب دارند.

مقام چهارم : سوکیندا، هند
جمعیت در معرض خطر : 2 میلیون و 600 هزار نفر
نوع آلاینده : کروم 6 ظرفیتی و فلزات دیگر
منبع آلودگی : صنایع استخراج و فراوری کروم

این شهر مرکز بزرگ ترین معادن کرومیت در جهان است. از این ماده برای تولید فولاد ضدزنگ استفاده می شود. این شهر که بیش از 2/6 میلیون نفر جمعیت دارد، به شدت آلوده است. آب های جاری موجود در این شهر دارای مقادیر خطرناکی از کروم شش ظرفیتی است که سرطانزا بودن آن به اثبات رسیده است.

مقام پنجم : واپی، هند
جمعیت در معرض خطر : 71 هزار نفر
نوع آلاینده : مواد شیمیایی و فلزات سنگین
منبع آلودگی : تاسیسات صنعتی

وضع محیط‌زیست هند، در مجموع بهتر از همسایه بزرگش، چین است و این موهبت البته به توسعه آرامتر و کندتر این کشور برمی‌گردد. ولی ظاهرا این وضع، در شهرهایی مثل واپی- که در جنوب نوار 400 کیلومتری مناطق صنعتی هند قرار گرفته- رو به دگرگونی‌ است. رشد و توسعه برای شهروندان واپی به قیمت گزافی تمام شده‌ است. مقدار جیوه در آب‌های زیرزمینی شهر، 96 برابر استانداردهای سازمان بهداشت جهانی است و فلزات سنگین در هوا و خاک با آسودگی گردش می‌کنند. مقام پنجم این فهرست، مرهم ناچیزی روی زخم این مردم است.

مقام ششم : لا اُرُیا، پرو
جمعیت در معرض خطر : 35 هزار نفر
نوع آلاینده : سرب، مس، روی و اکسید گوگرد
منبع آلودگی : صنایع استخراج و فراوری فلزات سنگین

بیشتر مردان لااُُرُیا زندگی‌شان را از کار در معادن دامنه‌های آند می‌گذرانند اما به احتمال زیاد نمی‌دانند که سرب خون 99 درصد از فرزندانشان بالاتر از میزان قابل قبول است و این بی‌خبری بیشتر از همه به سود صاحبان آمریکایی کارخانه ذوب فلزی است که از 1922، آلاینده‌هایش را ارزانی مردم این شهر کرده‌ است.

بر اساس نمونه‌گیری سال 1999، سطح خونی سرب ساکنین شهر به طور متوسط 3 برابر استانداردهای جهانی است. فعلا هیچ برنامه خاصی برای جلوگیری از خوشحالی صاحبان کارخانه وجود ندارد، اما حتی اگر آلاینده ها کاهش پیدا کنند، سرب تا قرن‌ها در خاک لا اُرُیا باقی خواهد ماند.

مقام هفتم : درژینسک، روسیه
جمعیت در معرض خطر : 300 هزار نفر
نوع آلاینده : مواد شیمیایی شامل سارین و گاز وی- ایکس
منبع آلودگی : کارخانه های تولید سلاح‌های شیمیایی

جنگ سرد مسابقه تسلیحاتی شرق و غرب در دوره جنگ سرد، لکه‌های سیاهی در سرتاسر قلمرو اتحاد شوروی سابق به جا گذاشته اما درژینسک با اختلاف زیاد سیاهترین لکه است.

در این شهر یکی از پایین ترین تخمین ها از امید به زندگی ( 45 سال ) گزارش شده است. این میزان امید به زندگی، 15 تا 20 سال کمتر از امید به زندگی مردم ساکن روسیه است.

اداره محیط زیست شهر تخمین می‌زند که در فاصله سال‌های 1930 تا 1998 حدود 300 هزار تن زباله شیمیایی به شکل غیر استاندارد در درژینسک دفن شده‌ است که این فهرست شامل بعضی از خطرناکترین سموم عصبی است. سطح فنول و دی‌ اکسین در آب قسمت‌هایی از شهر، 17 میلیون برابر (!) حد مجاز است.

بنابراین اصلا عجیب نیست اگر کتاب رکوردهای گینس، درژینسک را به عنوان آلوده‌ترین شهر شیمیایی دنیا معرفی کند.

مقام هشتم : نوریلسک، روسیه
جمعیت در معرض خطر : 134 هزار نفر
نوع آلاینده : ذرات معلق، اکسید گوگرد، فنول و فلزات سنگین
منبع آلودگی : تاسیسات استخراج و فراوری نیکل

نوریلسک در سال 1935 به عنوان یکی از اردوگاه‌های کار اجباری سیبری متولد شد، اما در این مدت ،شرایط زندگی اگر بدتر نشده باشد، بهتر نشده‌ است. این شهر در بالای حلقه قطبی قرار دارد و محل زندگی کارگرانی است که بزرگ ترین کارگاه های ذوب فلز را می چرخانند. این شهر به لحاظ کارگاه های بسیار زیاد موجود در اطراف آن و همچنین به خاطر سرمای زیاد، صاحب یکی از گسترده ترین و سنگین ترین مه دود های جهان است. گفته می شود تا شعاع سی کیلومتری این شهر هیچ نوع گیاهی رشد نمی کند. بررسی ها نشان داده است که آلودگی هوا به ویژه آلودگی های ناشی از فلزات سنگین تا شعاع 60 کیلومتری شهر دیده شده است.

بزرگترین مجتمع ذوب فلزات سنگین جهان، سالانه 4 میلیون تن کادمیوم، مس، سرب، نیکل، آرسنیک، سلنیوم و روی وارد هوای شهر می‌کند.

مقام نهم : چرنوبیل، اوکراین
جمعیت در معرض خطر : 5.5 میلیون نفر
نوع آلاینده : تشعشع رادیواکتیو
منبع آلودگی : انفجار تاسیسات هسته‌ای

وقتی قسمتی از راکتور هسته‌ای چرنوبیل در 26 آوریل 1986 منفجر شد، تابش‌های رادیواکتیو تاسیسات نیمه ویران، 100 برابر تشعشع بمب‌های هیروشیما و ناکازاکی بود.

امروز محدوده 30 کیلومتری دور راکتور، همچنان غیر قابل سکونت است و 4000 مورد گزارش سرطان تیروئید میان کودکان روسی، اوکراینی و بلاروس در فاصله سالهای 1992 تا 2002 شاید فقط یکی از یادگارهای این فاجعه باشد. تاثیرات آلاینده این حادثه تا دهها هزار سال همچنان باقی خواهد ماند و خیلی ها احتمالا به احترام همین واقعیت، چرنوبیل را بزرگترین سانحه صنعتی تاریخ می‌دانند.

می توانید در همین رابطه مطلب 10 تا از پر خرج ترین حادثه های جهان را در اینجا ببینید.

مقام دهم : کاب وی، زامبیا
جمعیت در معرض خطر : 255 هزار نفر
نوع آلاینده : سرب و کادمیوم
منبع آلودگی : صنایع استخراج و فرآوری سرب

وقتی ذخایر غنی سرب در سال 1902 نزدیک کاب‌ وی کشف شد، زامبیا مستعمره بریتانیا بود و بریتانیایی‌ها هم اهمیت کمی به تاثیر مرگبار این فلز بر سلامت اهالی کشوری که اسمش را رودزیای شمالی گذاشته بودند، می‌دادند.

البته در دهه‌های بعدی هم اتفاق خاصی نیفتاد و هرچند امروز آن تاسیسات فعال نیستند اما مقدار سرب در کاب وی همچنان نجومی ‌است. نجومی یعنی 5 تا 10 برابر استانداردهای آمریکا که حتی می‌تواند مستقیما باعث مرگ شود.

تنها امید شاید به وام 40 میلیون دلاری بانک جهانی برای پاکسازی منطقه است که شاید از نگاه دولتمردان بتواند چاله‌های بزرگتری را پر کند.