عابدیان برقراری ارتباط خوب و مؤثر بین والدین و كودكان بر رشد هوشی، عاطفی و ... كودكان تأثیر به سزایی دارد.

كودكان از لحاظ عاطفی و فیزیكی نیازمند حمایت خانواده هستند و به گفته روان شناسان، افرادی كه نیازهای عاطفی آن ها در محیط گرم خانواده به طور طبیعی، سالم و كامل تأمین شده است، توانایی برقراری ارتباط سالم با دیگر هم نوعان خود را دارند و از هوش بیشتری برخوردار هستند.

یك شهروند بجنوردی در این باره می گوید: به علت هزینه های بالا و شرایط سخت زندگی مجبورم ساعت های زیادی از روز را بیرون از منزل كار كنم و ارتباط چندانی با فرزندانم ندارم.

»عفت كمالی« می افزاید: اضافه كاری و خستگی مفرط فرصت ارتباط مؤثر و مناسب با فرزندان و در كنار هم بودن را از ما گرفته است.

»محمد وكیلی« هم عنوان می كند: ارتباط من و همسرم با فرزندان مان، مانند دوستان صمیمی است و سعی می كنیم در همه موارد آن ها را درك كنیم تا همیشه احساس آرامش كنند.

وی ادامه می دهد: خوشبختانه ارتباط خوب و عاطفی بین ما اثرات خوبی در پیشرفت تحصیلی، رشد عاطفی و اجتماعی آن ها داشته است.

»مهتاب عظمی« هم می گوید: با وجود مشغله كاری زیاد سعی می كنم با ارتباط خوب و مؤثر با فرزندانم و فراهم كردن محیطی گرم و سرشار از آرامش در محیط خانواده، فرزندانم را به برقراری رابطه صمیمی و علاقه مندی به خانه و خانواده ترغیب كنم.

وی اضافه می كند: ارتباط دوستانه و محبت آمیز من و همسرم نیز باعث شده فرزندانمان احساس شادابی و آرامش داشته باشند و تمام مسائل و مشكلاتشان را با ما در میان بگذارند.

یك كارشناس ارشد علوم اجتماعی در این باره می گوید: كودكانی كه مراحل رشد خود را در كنار خانواده و در محیطی بی دغدغه و آرام می گذرانند فرصت كافی و لازم برای پیشرفت های هوشی رشد همه جانبه به دست خواهند آورد.

»اعظم اكرمی« می افزاید: وجود تنش در محیط خانواده باعث سلب آرامش كودك می شود و تمام قوای جسمی و فكری او را متمركز یافتن محیط امن دیگری می كند.

وی تصریح می كند: در روان شناسی جدید به ارتباط های دیداری و چشمی تأكید بسیاری شده است. نگاه محبت آمیز والدین به فرزندان، قلب كودكان را سرشار از آرامش، محبت و اطمینان می كند.

وی با بیان این كه كودكان به صحبت كردن نیازمندند عنوان می كند: كودكان دوست دارند صحبت كنند و از شادی ها، غم ها، آرزوها و نگرانی های خود بگویند و با این روش به آرامش دست پیدا كنند و دغدغه های بی مورد ناشی از بی تجربگی در آن ها به مرور زمان رفع شود.

وی اظهار می دارد: تنبیه چشمی و دیداری نیز بیشتر و زودتر از تنبیهات بدنی و جسمی كودكان را متأثر می سازد. كودكانی كه مورد تنبیه بدنی سخت قرار می گیرند؛ عصبی، ناآرام، بی اعتماد، گستاخ و ترسو بار می آیند و از نظر هوشی و عاطفی از حد معمول پایین تر هستند.

وی یادآور می شود: در گذشته های نه چندان دور كه خانواده گستردگی بیشتری نسبت به امروز داشت كودكان در كنار سایر اعضای خانواده به رشد عاطفی و هوشی طبیعی دست پیدا می كردند اما امروزه با كوچك شدن ابعاد خانواده با این كه كودكان به والدین وابسته تر شده اند و به برقراری ارتباط با آن ها بیشتر نیاز دارند، ولی حضور گرم و موثر پدر و مادر را كمتر احساس می كنند.

»اكرمی« می گوید: با رشد صنعت و فناوری و افزایش هزینه های زندگی، بیشتر والدین در محیط بیرون از خانه مشغول كار هستند و فرصت بسیار كمی را با فرزندان خود می گذرانند و كودكان نیز یا در منزل تنها هستند و یا وقت خود را در مهدهای كودك می گذرانند.

وی می افزاید: كودكان، حضور كم رنگ والدین خود را در طول روز احساس می كنند و انتظار دارند با ورود آن ها به منزل، این خلاء جبران شود و والدین هم می خواهند در زمان حضور در كنار كودكان، به همه خواسته های آن ها پاسخ دهند و میزان محبتشان را به آن ها ثابت كنند.

وی تصریح می كند: در محیط آرام و بدون تنش و دغدغه، كودكان شاد، با هوش و سالم بار می آیند ولی محیط ناآرام خانواده، كودكان را از پرداختن به بازی ها و فعالیت های سالم باز می دارد و آن ها را منزوی و مضطرب بار می آورد.

وی عنوان می كند: اگر كودك نتواند ارتباط خوبی با والدین برقرار كند و صحبت هایش را با آن ها در میان بگذارد، سرخورده و ناراحت می شود و به دنبال هم صحبت و همدم در خارج از محیط خانه می گردد و این اولین و مهم ترین خطری است كه كودكان را تهدید می كند و به سوی محیط های ناامن و ناسالم اجتماعی سوق می دهد. به گفته وی كودكی كه از نظر عاطفی تأمین شده باشد محبت را بیرون از محیط خانواده جستجو نمی كند و خانواده را محرم راز خود می داند.

وی اظهار می دارد: ایجاد فرصت مناسب برای صحبت كردن با كودكان، نوازش كردن، فراهم كردن شرایط بازی، قصه گویی، برقراری ارتباط چشمی، احساس هم دردی و ابراز محبت می تواند به برقراری ارتباط بهتر و مؤثر والدین و كودكان كمك كند.

»اكرمی« می گوید: گفتن قصه به خصوص قبل از خواب باعث رشد قوه تخیل كودك می شود و به كودك آرامش می دهد.

وی می افزاید: اگر كودك اجازه بیان خواسته ها، نیازها و عواطفش را نداشته باشد در بزرگسالی هم نمی تواند به راحتی با اطرافیانش ارتباط برقرار كند و روابط اجتماعی ضعیفی خواهد داشت.

به گفته وی توجه و محبت به كودكان هم از اهمیت به سزایی برخوردار است زیرا اگر كودك احساس كند به او توجه نمی شود، احساس پوچی و بی ارزشی در او رشد می كند كه این احساس آسیب های جدی و جبران ناپذیری به زندگی او وارد می كند.

وی توصیه می كند: شركت والدین در جلسات مشاوره ای و گفت و گوی خانواده برای كسب تجربه و آگاهی بیشتر و مشاركت فرزندان در تصمیم گیری های خانواده برای تقویت مهارت برقراری ارتباط مؤثر ضروری است و بسیاری از مشكلات خانواده ها را می توان با شناخت ویژگی های مراحل مختلف رشد كودك كنترل كرد.