طرح استفاده از جلبك های سبز آبی به عنوان كود زیستی در مزارع برنج با هدف افزایش حاصلخیزی شالیزارها به همت محققان دانشگاه مازندران اجرا می شود. دكتر ناصر جعفری، عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران با اعلام این مطلب به ایسنا گفت: استفاده از جلبك های سبزآبی هتروسیس دار به عنوان كودهای زیستی در مزارع برنج علاوه بر آن كه سبب می شود نیاز زمین به آب كم شود، باعث افزایش میزان محصول برنج می شود. وی خاطرنشان كرد: امروزه از جلبك ها استفاده های بسیار متعددی در صنایع گوناگون می شود و دیگر بشر جلبك را به عنوان علف هرز نمی شناسد. جلبك ها نه تنها در داروسازی، صنایع پزشكی، ارزیابی محیط زیست و ... استفاده می شوند، بلكه در حوزه های نوینی چون نانو فناوری از جمله ساخت نانوحسگرها و همچنین در تولید وسایل مربوط به رایانه ها نیز استفاده های بسیاری از جلبك ها می شود. یكی از موارد كاربرد جلبك ها در یكی دو دهه اخیر استفاده از از جلبك ها به عنوان كود سبز است. جلبك های شاخه سبز آبی (سیانوباكتری ها) به دلیل ویژگی  خاص سلولی دارای آنزیم های ویژه ای هستند كه قادر می باشند ازت مولكولی هوا را كه گیاهان و موجودات زنده قادر به مصرف آن نیستند به ساختاری تبدیل كنند كه برای گیاهان قابل جذب شود. وی خاطر نشان كرد: مطالعات زیادی در یك دهه اخیر انجام شده و حاكی از آن است كه در زمین ها و شالیزارهایی كه از جلبك ها و سرخس آبزی آزولا به عنوان كود زیستی استفاده می شود، میزان محصول در واحد سطح نزدیك به 30درصد بیش از شالیزارهایی است كه در آنجا از این جلبك ها استفاده نمی شود .

معاون آموزشی و دانشجویی دانشكده علوم پایه دانشگاه مازندران ادامه داد: پیشنهاد ما این است كه اگر وزارت كشاورزی و مروجان كشاورزی بتوانند چنین ایده علمی را كه امروزه در سطح دنیا اثبات شده است، بین كشاورزان ترویج و فرهنگ سازی كنند، ما می توانیم در تولید برنج نیز مانند محصول گندم به خودكفایی برسیم.

وی به مزیت های استفاده از این طرح اشاره و اظهار كرد: به كارگیری این روش نه تنها باعث افزایش میزان محصول برنج می شود، بلكه با اضافه كردن جلبك به خاك از هجوم و حمله حشرات و بیماری ها به گیاهان نیز جلوگیری می شود، زیرا دارای آنزیم های خاصی می باشد و نیز با فعل و انفعالاتی كه در خاك صورت می گیرد، سبب سالم ماندن گیاه می شود و از مصرف هزینه های زیاد جلوگیری می كند . معاون دانشكده علوم پایه دانشگاه مازندران در ادامه گفت: كودهای زیستی (جلبكی) باعث اصلاح و بهبود ساختمان خاك می شود، یعنی به دلیل آن كه پیكر جلبك ها از مواد ژلاتینی تشكیل شده است باعث چسبندگی ذرات خاك شده و سبب می شود كه نیاز خاك به آب كم شود یا به عبارت بهتر ظرفیت نگهداری آب در خاك را افزایش می دهد. وی تصریح كرد: با توجه به بحث بحران و مشكلات جهانی آب و خطری كه از این ناحیه بشر را تهدید می كند، در حال حاضر مطالعات بسیار زیادی در سطح دنیا انجام می شود تا محصولاتی تولید شود كه به آب كمتری نیاز داشته باشند و تلاش می شود گیاهانی تولید شود كه قادر به مقاومت در برابر تنش خشكی باشند. دكتر جعفری خاطرنشان كرد: به طور میانگین در سطح دنیا نزدیك به 70درصد آب شیرین در بخش كشاورزی استفاده می شود كه این آمار در كشورهای در حال توسعه نزدیك به 90درصد است لذا كارشناسان سعی دارند تا روش های نوینی را به وجود بیاورند كه هم زمین به آب كمتر نیاز داشته باشد و هم بتواند رطوبت را در خود حفظ كند. در دریای خزر، عمان و خلیج فارس منابع غنی و سرشار از جلبك های مختلف داریم، اما متاسفانه تاكنون بحث جلبك شناسی و استفاده از جلبك ها در كشور چندان مورد توجه قرار نگرفته و حتی بسیاری از اكو سیستم های فلور جلبكی ناشناخته است. وی در پایان تصریح كرد: طرح استفاده از جلبك  سبزآبی به عنوان كود زیستی در شالیزارهای برنج در حال اتمام است كه نتایج آن به وزارت كشاورزی، سازمان محیط زیست و سایر نهادهای مرتبط ارائه می شود.