منبع : www.jamejamonline.ir
پابلو پیکاسو را اغلب نابغه خوانده اند: کسی که بکرترین فرمها را تقدیم سده بیستم کرد. اما او رابطه ای شورانگیز هم با استادان گذشته داشت.
موزه رینا سوفیا و موزه پرادو در مادرید کوشیده اند در 2 نمایشگاه با عنوان "پیکاسو، هنرمند سنتی و پیش رو" خطی ترسیم کنند که نشان دهنده ارتباطهای مختلف این هنرمند با گذشتگان باشد و نیز طلیعه داری او در هنر مدرن را به نمایش بگذارند. این 2 نمایشگاه تا پایان تابستان برقرار خواهند بود.این هنرمند و مبدع بزرگ فرم ، تمام زندگی خود را با اشتهایی سیری ناپذیر از نقاشان قدیم تغذیه می کرد: نقاشانی همچون زورباران (نقاش دوران طلایی اسپانیا در قرن هفدهم)، خوزه دو ریبرا (نقاش اسپانیایی دوران باروک در قرن هفدهم)، اوژن دلاکروآ (نقاش فرانسوی عصر رومانتیک در قرن نوزدهم)، سزان و... او این مشاهیر را در همین موزه پرادو یا لوور کشف می کرد و نورها، ترکیب رنگ و شیوه اجرای آنان را می ستود. اما او هرگز علاقه نداشت آثار آنان را کپی کند، بلکه از نقاشی های آنان برداشتی خاص خود می کرد. این 2موزه تابلوهای استثنایی و بی نظیر پیکاسو را از موزه های خارجی امانت گرفته اند تا د&ین او را به اسلافش نشان دهند.
از این قرار موزه پرادو با تمثیل مشهور این هنرمند با عنوان زندگی (1903) گشایش می یابد. این تابلو از کلیولند در ایالات متحده قرض گرفته شده است. رنگهای آبی و صورتی این تابلو نشانه دورانی است که نقاش پیش رو مکتب اسپانیا را در ابتدای قرن بیستم کشف کرد. اما با نبوغ خود هزار خاطره از هندسه سزان گرفته تا شکوه یونان باستان به این تابلو افزود...در تابلوی "مرور"، تاثیر ادگار دگاس (نقاش ، مجسمه ساز و عکاس فرانسوی اوایل سده بیستم) و سبک باروک در هم می آمیزد. تابلوی "بانوی بادبزن به دست" یادآور زنان دوران روم قدیم است که رنگی از مجسمه های آفریقایی نیز در آن دیده می شود. صورت چندپاره "بانوی گریان " تصویر مادر عزادار دوران باستان را در خاطر تداعی می کند.
کشف چنین تاثیرپذیری هایی در کار پیکاسو موضوعی متعلق به امروز نیست ، دهه هاست که از آن سخن می گویند و از این نظر نمایشگاه موزه پرادو حاوی نکته ای تازه و ابتکاری نیست. اما از این نظر که برگزارکنندگان ، همه آثار مورد نظر پیکاسو و نقاشی هایی را که نشان آنها در آثار وی دیده می شود یک جا جمع کرده اند، این نمایشگاه برای بازدیدکنندگان بسیار جذاب خواهد بود. گرچه نباید فراموش کنیم جای خالی برخی تابلوها آزاردهنده است. دیگو ولاسکس (نقاش دوران طلایی اسپانیا) یکی از چهره های غایب این نمایشگاه است.
پیکاسو ماهها با "اشراف زادگان جوان" اثر این نقاش زندگی کرد، اما نه این تابلو و نه هیچ کار دیگری از ولاسکس که یکی از مهم ترین منابع الهام پیکاسو بود، در اینجا به چشم نمی خورد. یکی دیگر از غایبان سرشناس ، تابلوی "صرف ناهار روی علفها" اثر ادوار مانه است که زیبایی شناسی مدرن او بسیار مورد احترام پیکاسو بود.بازدید از موزه رینا سوفیا اندکی از کمبودهای موزه پرادو را جبران می کند. نمایشگاه با یادآوری 25 سال بازگشت تابلوی گرنیکا به کشور آغاز می شود. اندکی پس از بازگشت مردم سالاری به اسپانیا در سال 1976، این تابلوی مشهور، موزه هنرهای مدرن نیویورک را ترک کرد و همچنان که خود هنرمند می خواست ، این تابلو وارد اسپانیا شد.
مترجم: احمد پرهیزی
طراحی وب سایتفروشگاه اینترنتیطراحی فروشگاه اینترنتیسیستم مدیریت تعمیر و نگهداریسامانه تعمیر و نگهداری PM سامانه جمع آوری شناسنامه کامپیوتر سیستم جمع آوری شناسنامه کامپیوتر سیستم مدیریت کلان IT طراحی وب سایت آزانس املاک وب سایت مشاورین املاک طراحی پورتال سازمانی سامانه تجمیع پاساژ آنلاین پاساژ مجازی