مارك هندرسون/ ترجمه كاوه فیض‌اللهی:استفان کاور، دستیار موزه جانورشناسی مقایسه‌ای دانشگاه هاروارد، تصویری را به یاد می‌آورد که کریستین ریبلینگ روی صفحه مانیتور داشت نشان‌اش می‌داد. تصویر مورچه‌ای عجیب و غریب بود که او پیش از آن هرگز ندیده بود: رنگ‌پریده و بدون چشم با آرواره‌ای بلند و باریک و موچین‌مانند. کاور تا طرف دیگر سالن رفت و سرش را داخل دفتر ادوارد ویلسون برد که بزرگ‌ترین مورچه‌شناس جهان است. او به ویلسون گفت «اینجا مورچه واقعا جالبی هست که شما حتما باید آن را ببینید.» دکتر ویلسون آمد نگاهی به عکس انداخت و گفت «عجب، این مورچه به احتمال زیاد باید از مریخ آمده باشد، خیلی متفاوت است.» Martialis ابتدایی‌ترین مورچه زنده جهان است و DNA آن طی بیش از 100 میلیون سالی که مورچه‌ها به وجود آمده‌اند کمترین تغییر را داشته است. از آنجا که مورچه‌ها در اصل وسپ‌های بی‌پرواز هستند، دانشمندان انتظار داشتند که یک مورچه ابتدایی باید شبیه وسپ‌ها باشد: روی زمین زندگی کند و چشم داشته باشد. سنگواره‌های به جا مانده از مورچه‌های باستانی که مدت‌ها پیش منقرض شده‌اند، ویژگی‌هایی وسپ‌مانند دارند. Martialis ندارد. کور و زیرزمینی است. این مورچه نیای مستقیم تمام مورچه‌های کنونی نیست بلکه یک شاخه به اصطلاح خواهری از درخت خانوادگی مورچه‌هاست که در اوایل تاریخ تکامل مورچه‌ها واگرایید و برای زندگی در زیرزمین سازش یافت. در این کنج بوم‌شناختی فشار چندانی روی این مورچه نبود و احتمالا به خاطر همین تغییر چندانی نکرده است.