متن زیر چكیده می باشد، برای دریافت متن كامل مقاله بر روی فایل مقاله كلیك كنید

مفهوم كارایی در ادبیات اقتصادی بیشترین ستانده با میزان معینی از نهاده و برعكس است. امروزه به منظور اندازه گیری درجه كارایی از دو دسته روش بهره گیری می شود كه عبارتند از: 1. روشهای پارامتری 2. روشهای ناپارامتری. در این مقاله با توجه به روشهای ناپارامتری -كه بر پایه روشهای برنامه ریزی ریاضی استوار است- به ارزیابی كارایی صنعت گردشگری ایران، در مقایسه با سایر كشورهای منطقه پرداخته شده است. شایان ذكر است كه مزیت عمده روش تحلیل پوششی داده ها نسبت به سایر روشهای موجود برای اندازه گیری كارایی، این است كه می توان به وسیله آن كارایی واحدهایی را كه دارای چند ورودی و چند خروجی(غیر قابل تبدیل به هم) می باشند، ارزیابی نمود.
در مقاله حاضر با توجه به ورودی ها و خروجی های صنعت گردشگری در هر یك از كشورهای منطقه در سال 1382 به ارزیابی كارایی آنها با دو فرض بازدهی نسبت به مقیاس ثابت و بازدهی نسبت به مقیاس متغیر پرداخته شده است و در پی آن، این مطالعه، برای این پرسش كه در صورت تخصیص ناكارای منابع موجود، چه راهكاری وجود دارد كه منابع آتی این بخش به صورت ناكارا تخصیص نیابد، پاسخی ارایه داده است.
نتایج نشان می دهد كه با توجه به روش نخست، صنعت گردشگری در كشورهای بحرین، تركیه و سوریه از بیشترین كارایی برخوردار بوده و متوسط كارایی تحت این فرض 74 درصد است؛ بنابراین عملا صنعت گردشگری در كشورهای مورد بررسی، 26 درصد زیر ظرفیت عمل می كنند. با در نظر داشتن روش دوم، صنعت گردشگری در كشورهای امارات متحده عربی و آذربایجان نیز به جمع كشورهای كارا می پیوندند كه متوسط كارایی تحت این فرض3/83 درصد می گردد. در این حالت ظرفیت بدون استفاده در صنعت گردشگری كشورهای مورد بررسی، 7/17 درصد خواهد بود. در نهایت با توجه به الگو بودن كشور تركیه بر اساس یافته های این تحقیق، می توان گفت كه كشورهای ناكارا به منظور افزایش كارایی می بایست صنعت گردشگری تركیه را الگوی خود قرار دهند.